Empire, Global Coloniality And African Subjectivity

طرح‌های امپراتوری جهانی، که از زمان فتح توسط قدرت‌های غربی وجود داشته است، پس از استعمار زدایی ناگهان از بین نرفت. استعمار جهانی به عنوان موتیف امپراتوری به دستور روز تبدیل شد، با فناوری های نامرئی انقیادش که همچنان موقعیت فرودست آفریقا را بازتولید می کند، موقعیتی که مشخصه آن کمبودهای درک شده از فقدان تمدن، کمبود نوشتار و فقدان تاریخ است. به فقدان توسعه، فقدان حقوق بشر و فقدان دموکراسی. دیدگاه انتقادی شدید نویسنده نشان می‌دهد که چگونه این معرفت‌شناسی دگرگونی، آفریقا را در دام ماتریس‌های قدرت استعماری نگه داشته است و مداخلات خارجی در امور آفریقا از جمله مداخله در مبارزات آزادی‌بخش و بی‌توجهی به مواضع آفریقایی را توجیه می‌کند. نویسنده با ارزیابی کیفیت پاسخ‌های آفریقایی و گزینه‌های موجود، افق جدیدی را باز می‌کند که شامل عدالت شناختی و انسان‌گرایی جدید است.

Global imperial designs, which have been in place since conquest by western powers, did not suddenly evaporate after decolonization. Global coloniality as a leitmotif of the empire became the order of the day, with its invisible technologies of subjugation continuing to reproduce Africa’s subaltern position, a position characterized by perceived deficits ranging from a lack of civilization, a lack of writing and a lack of history to a lack of development, a lack of human rights and a lack of democracy. The author’s sharply critical perspective reveals how this epistemology of alterity has kept Africa ensnared within colonial matrices of power, serving to justify external interventions in African affairs, including the interference with liberation struggles and disregard for African positions. Evaluating the quality of African responses and available options, the author opens up a new horizon that includes cognitive justice and new humanism.