دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: James M. McPherson
سری:
ISBN (شابک) : 1594204977, 9781594204975
ناشر: Penguin Press
سال نشر: 2014
تعداد صفحات: 301
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 12 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Embattled Rebel: Jefferson Davis as Commander in Chief به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب شورشی جنگیده: جفرسون دیویس به عنوان فرمانده کل نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
از نویسنده برنده جایزه پولیتزر از Battle Cry of Freedom، یک
حساب جدید قدرتمند با جفرسون دیویس به عنوان فرمانده نظامی
کنفدراسیون.
تاریخ با جفرسون دیویس مهربان نبوده است. . آرمان او با شکست
فاجعهبار شکست خورد و جنوب را برای نسلها فقیر کرد. اگر این هدف
موفق می شد، ایالات متحده را به دو نیم می کرد و نهاد بردگی را
حفظ می کرد. بسیاری از آمریکاییها در زمان خود دیویس و در
نسلهای بعدی او را یک رهبر نالایق، اگر نگوییم خائن میدانستند.
جیمز ام. مک فرسون استدلال می کند که اینطور نیست. مک فرسون در
Embattled Rebel به ما نشان میدهد که دیویس ممکن است در
سمت اشتباه تاریخ قرار داشته باشد، اما به دلیل شکست در هدفش، کم
کردن او بسیار آسان است. برای درک جنگ داخلی و نتیجه آن، ضروری
است که دیویس را به عنوان یک رهبر نظامی و به عنوان رئیس جمهور یک
کشور مشتاق کنفدراسیون به او بسپاریم. دیویس کار را برای خودش
آسان نکرد. زیردستان و دشمنان او به طور یکسان او را سخت، خودخواه
و سرد می دانستند. او در تمام طول جنگ به شدت بیمار بود و اغلب از
خانه و حتی از بستر بیماریاش کار میکرد. با این وجود، مکفرسون
استدلال میکند، دیویس سیاست اصلی کنفدراسیون را با وضوح و زور
شکل داد و بیان کرد: تلاش برای ملیت مستقل. اگرچه او یک جدایی طلب
آتشین نبود، زمانی که خود را به یک کشور کنفدراسیون متعهد کرد،
هرگز از این هدف منحرف نشد. به یک معنا، دیویس آخرین کنفدراسیون
باقی مانده در سال 1865 بود. به عنوان رئیس کنفدراسیون، دیویس
بیشتر ساعات بیداری خود را به استراتژی و عملیات نظامی، همراه با
فرمانده رابرت ای لی، اختصاص داد و کارکردهای اقتصادی و دیپلماتیک
استراتژی را محول کرد. به زیردستانش دیویس در چندین میدان جنگ با
لی حضور داشت و حتی در برخی برنامهریزیهای تاکتیکی شرکت داشت.
در واقع، رابطه نزدیک آنها به عنوان یکی از بزرگترین مشارکتهای
نظامی و غیرنظامی در تاریخ است. بیشتر ارزیابیهای انتقادی از
دیویس بر انتخابهای او و مدیریت ژنرالها به جای استراتژیهای او
تأکید میکند، اما هیچ مدیر اجرایی دیگری در تاریخ آمریکا چنین
تأثیر مستحکمی را در شکلدهی استراتژی نظامی اعمال نکرده است. و
در حالی که او به مدت دو سال پس از تسلیم کنفدراسیون در انتظار
محاکمه به دلیل خیانتی که هرگز رخ نداد، زندانی بود و بیست و چهار
سال دیگر زندگی کرد، هرگز یک بار از دلیلی که به خاطر آن جنگیده و
شکست خورده بود، انصراف نداد. مکفرسون به ما جفرسون دیویس را
بهعنوان فرماندهای میدهد که واقعاً بود، و بهطور
متقاعدکنندهای نشان میدهد که اگرچه «دیویس در جنگ برای جنوب
پیروز نشده است، اما به سختی مسئول از دست دادن آن است.
From the Pulitzer Prize–winning author of Battle Cry of
Freedom, a powerful new reckoning with Jefferson Davis
as military commander of the Confederacy.
History has not been kind to Jefferson Davis. His cause
went down in disastrous defeat and left the South
impoverished for generations. If that cause had succeeded,
it would have torn the United States in two and preserved
the institution of slavery. Many Americans in Davis’s own
time and in later generations considered him an
incompetent leader, if not a traitor. Not so, argues James
M. McPherson. InEmbattled Rebel, McPherson shows
us that Davis might have been on the wrong side
of history, but it is too easy to diminish him because
of his cause’s failure. In order to understand the
Civil War and its outcome, it is essential to give Davis
his due as a military leader and as the president of
an aspiring Confederate nation. Davis did not make it easy
on himself. His subordinates and enemies alike considered
him difficult, egotistical, and cold. He was gravely
ill throughout much of the war, often working
from home and even from his sickbed.
Nonetheless, McPherson argues, Davis shaped and
articulated the principal policy of the Confederacy with
clarity and force: the quest for independent
nationhood. Although he had not been a
fire-breathing secessionist, once he committed himself to
a Confederate nation he never deviated from
this goal. In a sense, Davis was the last Confederate
left standing in 1865. As president of the Confederacy,
Davis devoted most of his waking hours to military
strategy and operations, along with Commander Robert
E. Lee, and delegated the economic and
diplomatic functions of strategy to his subordinates.
Davis was present on several battlefields with Lee
and even took part in some tactical planning;
indeed, their close relationship stands as one of the
great military-civilian partnerships in history. Most
critical appraisals of Davis emphasize his choices in and
management of generals rather than his strategies, but no
other chief executive in American history exercised such
tenacious hands-on influence in the shaping of military
strategy. And while he was imprisoned for two years
after the Confederacy’s surrender awaiting a trial
for treason that never came, and lived for
another twenty-four years, he never once recanted
the cause for which he had fought and lost.
McPherson gives us Jefferson Davis as the commander in
chief he really was, showing persuasively that
while Davis did not win the war for the South, he
was scarcely responsible for losing it.