Elvis Costello, Joni Mitchell, and the Torch Song Tradition

آهنگ مشعل مدت‌ها وسیله‌ای برای بیان بوده است—شاید غلیظ‌ترین آهنگ آمریکایی. دو هنرمند به طور خاص بر این سنت بنا نهاده اند تا دیدگاه منحصر به فرد خود را در مورد زندگی خود و جهان اطراف خود بیان کنند. جونی میچل، الویس کاستلو و سنت آهنگ مشعل ترکیبی از مطالب بیوگرافی، تفسیر هنرمند، تفسیر انتقادی، و نمونه‌های منتخب از آثار نویسندگان است تا قدرت نویسندگی و انگیزه خلاقانه لازم برای مذاکره را آشکار کند. بینش هنری در مکانیسم های پیچیده صنعت موسیقی تجاری نویسنده لری دیوید اسمیت، مانند باب دیلن، بروس اسپرینگستین، و آهنگ آمریکایی خود، تلاقی پیچیده بیوگرافی، فلسفه خلاق، الزامات هنری و گرایش های سبک را در آثار جونی میچل و الویس در نظر می گیرد. کاستلو - دو ترانه سرا که ظاهراً هیچ وجه اشتراکی ندارند، یکی معروف اعتراف‌کننده و دیگری معروف در تقابل. با این حال، همانطور که اسمیت با دقت نشان می‌دهد، آنها دو شخصیتی هستند که به طرز شگفت‌انگیزی مکمل یکدیگرند.

میچل و کاستلو هر دو مجموعه‌ای از آثار منسجم، منسجم و سرشار از معنا را ارائه کردند. هر دو کمک های تاریخی به مدل خواننده و ترانه سرا، دو پاسخ سرکش به سازش های خلاقانه و تجاری مرتبط با حوزه انتخابی خود، و دو پاسخ موضوعی متمایز به سنت آهنگ مشعل داشته اند. اسمیت این پاسخ ها را بررسی می کند و کاوشی منحصر به فرد و ارزشمند در هنر دو تن از برجسته ترین چهره های موسیقی قرن گذشته ارائه می دهد.

The torch song has long been a vehicle for expression—perhaps American song's most sheerly visceral one. Two artists in particular have built upon this tradition to express their own unique outlooks on their lives and the world around them. Joni Mitchell, Elvis Costello, and the Torch Song Tradition combines biographical material, artist commentary, critical interpretation, and selected exemplars of the writers' work to reveal the power of authorship and the creative drive necessary to negotiate an artistic vision in the complicated mechanisms of the commercial music industry. Author Larry David Smith, as in his Bob Dylan, Bruce Springsteen, and American Song, considers the complicated intersection of biography, creative philosophy, artistic imperative, and stylistic tendencies in the work of both Joni Mitchell and Elvis Costello—two songwriters with seemingly nothing in common, one famously confessional and one famously confrontational. Yet, as Smith shows so incisively, they are two personalities that prove fascinatingly complementary.

Mitchell and Costello both yielded bodies of work that are cohesive, coherent, and rich in meaning. Both have made historic contributions to the singer-songwriter model, two rebellious respones to the creative and commercial compromises associated with their chosen field, and two distinct thematic responses to the torch song tradition. Smith examines these responses, offering a unique and invaluable exploration of the craft of two of the last century's most towering musical figures.