Elterliche Erziehung und externalisierende Verhaltensprobleme von Kindern

بر خلاف روند کنونی درک تربیت به عنوان یک ویژگی ایستا، کریستف وبر به صراحت بر ارتباط بین تغییرات در ابعاد تربیت و تغییرات در برونی سازی مشکلات رفتاری تمرکز می کند. او با استفاده از داده‌های پانل کودکان DJI و با استفاده از مدل‌های امتیاز تفاوت پنهان و منحنی رشد پنهان، نشان می‌دهد که مشکلات برونی‌سازی در محدوده سنی مورد مطالعه (8 تا 11 سال) کاهش می‌یابد، والدین حمایتی کاهش مشکلات رفتاری یا کنترل اجباری را ارتقا می‌دهد. راه رگرسیون تأثیر مشکلات برونی سازی کودکان بر تربیت آنها (اثرات کودک) از طریق صمیمیت مادر (عشق و اعتماد) منتقل می شود.

Entgegen dem gängigen Trend, Erziehung als statisches Merkmal zu verstehen, legt Christoph Weber seinen Fokus explizit auf Zusammenhänge zwischen Änderungen von Erziehungsdimensionen und Änderungen von externalisierenden Verhaltensproblemen. Unter Verwendung der Daten des DJI-Kinderpanels und anhand von Latent-Difference-Score- und Latent-Growth-Curve-Modellen zeigt er, dass Externalisierungsprobleme im untersuchten Altersintervall (8-11 Jahre) rückläufig sind, eine unterstützende Erziehung den Rückgang der Verhaltensprobleme fördert bzw. eine koerzive Kontrolle dem Rückgang im Wege steht. Effekte der Externalisierungsprobleme der Kinder auf die Erziehung (Child Effects) werden über die mütterliche Wärme (Liebe und Vertrauen) vermittelt.