Elogio dell'Occidente

اروپا فقط یک منطقه جغرافیایی فرصت های اقتصادی نیست. این یک منطقه فرهنگی، انسانی است، قرن ها ساکن، یک آزمایش دشوار، یک \"استثنا\". بسیاری در داخل و خارج از مرزهای خود بر این باورند که غرب سرچشمه همه بدی‌ها است، و اگر تأثیر سیاره‌ای ویرانگر اختراعات تمام غربی مانند سرمایه‌داری، استعمار یا نئولیبرالیسم را در نظر بگیریم، این اتهام کاملاً موجه به نظر می‌رسد. تعداد کمی). اما پس چگونه می توان این \"میل به غرب\" را که به جریان های عظیم مهاجرت دامن می زند، توضیح داد؟ از فرصت‌های اقتصادی که بگذریم، در اینجا نیز میل به دسترسی به جغرافیای فرهنگی و انسانی خاصی وجود دارد که در طول قرن‌ها به عنوان یک «استثنا» ایجاد شده است. البته استثنای ناقصی که در عین حال قادر است از طریق گسست های انقلابی ذاتی پارادایم غربی، فتوحاتی مانند به رسمیت شناختن فرد، جدایی دین و سیاست، حق مخالفت فردی و جمعی، این ایده را تضمین کند که می توان و باید با یک قدرت ناعادلانه مبارزه کرد... این هم غرب است و امروز وضعیت استثنایی آن به طور متناقضی بیشتر از یک نگاه بیرونی گرفته می شود تا درونی. و در عوض دقیقاً برای حفظ و گسترش این صورت فلکی ناقص است که باید با آن مبارزه کنیم. مگر اینکه بخواهید یک حس مازوخیستی از جایگاه خود در جهان حاکم شود و یک اگزوتیسمی که امروزه کاملاً نابجاست.
www< / small>.dasolo.co

L'Europa non è soltanto un'area geografica di opportunità economiche. È un'area culturale, umana, sedimentata per secoli, un esperimento difficile, una «eccezione». Molti ritengono, dentro e fuori i suoi confini, che l'Occidente sia la fonte di tutti i mali, e l'accusa appare fondata se si considera il devastante impatto planetario di invenzioni tutte occidentali come il capitalismo, il colonialismo o il neoliberismo (per citarne solo alcune). Ma allora come spiegare questo «desiderio di Occidente» che alimenta imponenti flussi migratori? Opportunità economiche a parte, qui c'è anche la volontà di accedere a una specifica geografia culturale e umana che si è costituita nei secoli come una «eccezione». Eccezione imperfetta, certo, eppure capace di garantire, attraverso rotture rivoluzionarie intrinseche al paradigma occidentale, conquiste come il riconoscimento dell'individuo, la separazione tra religione e politica, il diritto al dissenso individuale e collettivo, l'idea che si possa e si debba lottare contro un potere iniquo… Anche questo è Occidente, e oggi il suo stato di eccezione viene paradossalmente colto più da uno sguardo esterno che da uno interno. E invece è proprio per mantenere e ampliare questa costellazione imperfetta che dobbiamo batterci. A meno che non si voglia far prevalere un senso masochistico della propria collocazione nel mondo e un esotismo oggi del tutto fuori luogo.
www.dasolo.co