Elogio de la bicicleta

این خوشمزه در ستایش دوچرخه سه مرحله روایی را پشت سر می گذارد: اسطوره، حماسه و مدینه فاضله. علیرغم اینکه ابعاد اسطوره ای و قهرمانانه آن به دلیل ارتباط آن با ورزش حرفه ای و دوپینگ دچار کاستی هایی شده است، دوچرخه - که توسط سیاست های جدید شهر به پیش رانده شده است- بازگشتی قوی به محیط های شهری دارد و تصویر آن موضوعی است. همانطور که نمونه های پاریس و بارسلونا نشان می دهند، شور و اشتیاق مردم را تجدید کرد. دوچرخه مظهر آرمان شهر زیبا است: نوید خوشبختی. ما می‌توانیم رویاپردازی کنیم و به طور کلی شهری آرمان‌شهری در آینده را طرح کنیم که در آن دوچرخه و حمل‌ونقل عمومی تنها وسیله سفر باشد. حتی سیاره ای را تصور کنید که در آن پیشنهادهای دوچرخه سواران قدرت سیاسی را در هم می شکند و در آن صلح، برابری و هوای پاک حاکم است. زیرا دوچرخه در فروتنی خود بیش از هر چیز به ما می آموزد که با زمان و مکان هماهنگ باشیم. این امر باعث می شود که اصل واقعیت را در دنیایی که توسط داستان ها و تصاویر مورد هجوم قرار گرفته است، دوباره کشف کنیم. دوچرخه‌سواری انسان‌گرایی است که درهای اتوپیا و آینده‌ای امیدوارتر را با نیرویی تازه می‌گشاید: نماد آینده‌ای زیست‌محیطی برای شهر فردا و پروژه‌ای شهری که شاید بتواند جامعه را با خودش آشتی دهد.< /p>

Este delicioso Elogio de la bicicleta transcurre por tres etapas narrativas: el mito, la epopeya y la utopía. A pesar de que sus dimensiones mítica y heroica han sufrido algunos reveses derivados de su vinculación con el deporte profesional y el doping, la bicicleta -impulsada por las nuevas políticas de la ciudad- regresa con fuerza a los escenarios urbanos y su imagen es objeto de un renovado entusiasmo popular, como atestiguan los ejemplos de París y Barcelona. La bicicleta encarna una bella utopía: una promesa de felicidad. Podemos soñar y proyectar a grandes rasgos una ciudad utópica del futuro en donde la bicicleta y el transporte público sean los únicos medios de desplazamiento. Incluso imaginar un planeta en el que las propuestas de los ciclistas dobleguen el poder político y en donde reinen la paz, la igualdad y el aire puro. Porque, en su humildad, la bicicleta nos enseña, ante todo, a estar en armonía con el tiempo y el espacio. Nos hace redescubrir el principio de realidad en un mundo invadido por la ficción y las imágenes. El ciclismo es un humanismo que abre con renacidos bríos las puertas de la utopía y de un futuro más esperanzador: el símbolo de un futuro ecológico para la ciudad del mañana y de un proyecto urbano que tal vez podría reconciliar a la sociedad consigo misma.