Elements, Principles and Corpuscles: A Study of Atomism and Chemistry in the Seventeenth Century

در عناصر، اصول و ذرات، آنتونیو کلریکوزیو به بررسی روابط بین شیمی و فلسفه جسمی در عصر انقلاب علمی می‌پردازد. مورخان علم شیمی و فلسفه جسمی را دو سنت متمایز می دانند. دیدگاه کلریکوزیو این است که از آغاز قرن هفدهم اتمیسم و ​​شیمی کاملاً به هم مرتبط بودند. این را دانیل سنرت و بسیاری از فیلسوفان طبیعی فرانسوی و انگلیسی که تاکنون کمتر شناخته شده بودند، تأیید کرده اند. آنها اغلب یک نظریه جسمی ماده را با دکترین های شیمیایی (و پزشکی) پارسلزی ترکیب می کردند. بویل نقش اصلی را در کتاب حاضر بازی می‌کند: کلریکوزیو دیدگاه‌های شیمیایی بویل را بازتعریف می‌کند و نشان می‌دهد که بویل شیمی را تابع اصول فلسفه مکانیکی نمی‌داند. هنگامی که بویل پدیده های شیمیایی را توضیح داد، به جسدهایی متوسل شد که دارای خواص شیمیایی و نه مکانیکی بودند. ترکیبی از شیمی و فلسفه جسمی توسط تعدادی از شیمیدانان فعال در دهه های آخر قرن هفدهم، هم در انگلستان و هم در قاره اتخاذ شد.
نویسنده با استفاده از تعداد زیادی از منابع اولیه، دیدگاه استاندارد نظریه جسمی ماده را به عنوان یکسان با فلسفه مکانیکی به چالش می کشد. او اشاره می کند که نسخه های مختلف فلسفه جسمی در قرن هفدهم شکوفا شد. اکثر آنها بر اساس نظریه مکانیکی نبودند، یعنی بر این نظر که ماده بی اثر است و فقط خواص مکانیکی دارد. در طول قرن هفدهم، اصول فعال، و همچنین خواص شیمیایی، به ذرات نسبت داده می شود. با توجه به پوشش گسترده آن، این کتاب کمک قابل توجهی به تاریخ علم و تاریخ فلسفه است.

In Elements, Principles and Particles, Antonio Clericuzio explores the relationships between chemistry and corpuscular philosophy in the age of the Scientific Revolution. Science historians have regarded chemistry and corpuscular philosophy as two distinct traditions. Clericuzio's view is that since the beginning of the 17th century atomism and chemistry were strictly connected. This is attested by Daniel Sennert and by many hitherto little-known French and English natural philosophers. They often combined a corpuscular theory of matter with Paracelsian chemical (and medical) doctrines. Boyle plays a central part in the present book: Clericuzio redefines Boyle's chemical views, by showing that Boyle did not subordinate chemistry to the principles of mechanical philosophy. When Boyle explained chemical phenomena, he had recourse to corpuscles endowed with chemical, not mechanical, properties. The combination of chemistry and corpuscular philosophy was adopted by a number of chemists active in the last decades of the 17th century, both in England and on the Continent.
Using a large number of primary sources, the author challenges the standard view of the corpuscular theory of matter as identical with the mechanical philosophy. He points out that different versions of the corpuscular philosophy flourished in the 17th century. Most of them were not based on the mechanical theory, i.e. on the view that matter is inert and has only mechanical properties. Throughout the 17th century, active principles, as well as chemical properties, are attributed to corpuscles. Given its broad coverage, the book is a significant contribution to both history of science and history of philosophy.