Elements of Statistics for the Life and Social Sciences

این کتاب تقریباً در زمانی که تحصیلات تکمیلی را در رشته انسان شناسی شروع کردم برای خودم نوشته شده است - کاری که یک شخصیت ساموئل بکت ممکن است انجام دهد. در مورد انجام تحقیقات است. به معنای واقعی، هدف تا حدی جبران نارسایی های اساتیدم است. شايد تعليم و تربيت اين باشد. این تلاش یک موفقیت بدون صلاحیت نبوده است، اما بسیار خوشحال کننده بوده است. من در رشته انسان شناسی آموزش دیدم. پس از اتمام دوره دکترا، در دوره فوق دکترا به استنفورد رفتم. در آن زمان، این یک تازگی بود و وزارتخانه برای چنین چیزی آماده نبود. برای اینکه مشغول کار باشم شروع به شرکت در سخنرانی ها، سمینارها و گروه های بحث در زمینه ریاضیات و آمار کردم. این در مورد خوش شانس ترین انتخابی بود که تا به حال انجام دادم. هیجان به راحتی به همان شدتی بود که من در مواجهه با انسان شناسی تجربه کردم. در یک مورد من به طور مستقل و بی گناه قضیه ای را اثبات کردم که برای اولین بار 2000 سال قبل انجام شده بود. این در حال حاضر به عنوان یک تمرین در ریاضیات دبیرستان استفاده می شود، بنابراین نه دشوار است و نه محرمانه. یادگیری همه اینها حس کشف من را خدشه دار نکرد. (با تأمل، از ندیدن این همه \"زیبایی\" در دوره لیسانس متحیر هستم. عالی بودن بی نظیر برنامه استنفورد بدون شک مسئول تبدیل دیرهنگام من بود.

This book was written to myself at about the time I began graduate studies in anthropology-the sort of thing a Samuel Beckett character might do. It is about the conduct of research. In a very real sense the purpose is partially to compensate for the inadequacies of my professors. Perhaps this is what education is about. The effort has not been an unqualified success, but it has been extremely gratifying. I was trained in anthropology. After completing the Ph. D. I went to Stanford on a post-doctoral fellowship. At the time, this was a novelty and the depart­ ment was not prepared for such a thing. To stay occupied I began attending lectures, seminars, and discussion groups in mathematics and statistics. This was about the luckiest choice I ever made. The excitement was easily as intense as that which I experienced upon encountering anthropology. On one oc­ casion I innocently and independently proved a theorem that had first been done 2000 years earlier. It is currently used as an exercise in high school mathematics so it is neither difficult nor arcane. Learning all this did not tarnish my sense of discovery. (On reflection I am puzzled by my failure to have seen all this "beauty" when I was exposed to it as an undergraduate. The unparalleled excellence of the Stanford program was undoubtedly responsible for my belated conversion.