Elementos Básicos de Gramatica Occitana

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Conde Xavier Frías.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 36 
زبان: Occitan 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 325 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 55,000

ناشر: اینترنت
تاریخ انتشار: 1999
تعداد صفحات: 36 این قواعد ابتدایی زبان اکسیتان قوانین لانگدوک، یکی از گویش های تاریخی اکسیتان که به عنوان معیار اکسیتان ادبی در نظر گرفته شده است. این صفحات دارای انواع گویشی نیستند، و همیشه سعی می‌کنند ما را به زبان استاندارد خوش‌آمد بگویند.
اکسیتان دومین زبان پرگفتار در فرانسه پس از فرانسوی است. دامنه زبانی آن در نیمه جنوبی کشور گسترش می‌یابد و نه تنها در فرانسه، بلکه در دره آران، در کاتالونیای اسپانیایی صحبت می‌کند، جایی که به همراه کاتالانی و اسپانیایی دارای موقعیت رسمی مشترک است. در آنجا به نام aranês معروف است. همچنین به ایتالیا، در ناحیه آلپ نفوذ می کند.
در قرون وسطی، زبان شعر بود و شاعران ملل دیگر آثار خود را به زبان اکسیتان می سرودند. املای زبان کلاسیک همان زبانی است که امروزه بهبود یافته است و به اکسیتان یک لباس املایی باوقار می دهد که اجازه می دهد آن را نه تنها به زبان اکسیتان استاندارد، بلکه در لهجه هایی که کاملاً پرورش یافته اند نوشته شود. گاسکون شایسته ذکر جداگانه است. این بخشی از اکسیتان است، اما ویژگی‌های خاص آن به آن استقلال مهمی در گروه اکسیتان می‌دهد. املای آن با ویژگی‌های آوایی خاصی سازگار است، مانند حفظ /h/ که به صورت h نوشته می‌شود، جایی که بقیه اکسیتان دارای /f/ است، یا /$/ که به صورت (i)sh نوشته می‌شود (مانند makeish، \"همان\" ,
که همان کاتالان mateix است).
اکسیتان با کاتالان ارتباط نزدیکی دارد، تا جایی که بسیاری از رومی گرایان از یک گروه اکسیتان-رومانسی صحبت می کنند که شامل کاتالان، اکسیتان و گاسکونی متفاوت از ایبرو است. -رومانسک و گالورومانسک.

Publisher: Internet
Publication date: 1999
Number of pages: 36 Estas regras elementares do occitano são as próprias do languedociano, um dos dialectos históricos do occitano, que é tomado como padrão do occitano literário. Não se recolhem nestas páginas variantes dialectais, tantando sempre de nos acolher à língua padrão.
O occitano é a segunda língua mais falada em França após o francês. O seu âmbito linguístico estende-se pela metade meridional do país, falando-se nem só na França, mas também no Vale de Aran, na Catalunha espanhola, onde tem categoria de co-oficial junto com o catalão e o espanhol; lá é conhecido com o nome de aranês. Também penetra em Itália, na zona alpina.
Foi durante a Idade Média a língua da poesia, e poetas doutras nações compunham as suas obras em occitano. A grafia da língua clássica é a que hoje se recuperou para dar ao occitano uma roupagem ortográfica digna que permite a sua escrita, nem só do occitano padrão, mas também dos dialectos, que são plenamente cultivados. O gascão merece menção aparte; faz parte do occitano, mas os seus traços peculiares dão-lhe uma autonomia importante dentro do conjunto occitano. A sua grafia está adaptada a certas particularidades fonéticas, como a conservação de /h/ que se grafa h onde o resto do occitano tem /f/, ou /$/ que se grafa (i)sh (como em madeish, 'mesmo',
que é igual que o catalão mateix).
O occitano tem uma estreita relação com o catalão, até o ponto que muitos romanistas falarem de um grupo occitano-românico, que inclui o catalão, o occitano e o gascão, diferente do ibero-românico e do galo-românico.