Electrosorption

ظهور تدریجی در دهه آخر مطالعه مکانیسم واکنش‌های الکترود از دوران تاریکی، محرکی برای در نظر گرفتن لایه دوگانه در سطح مشترک فلز-محلول است، که بسیار خارج از مطالعات تجربی کلاسیک خازن است. رابط محلول جیوه ساخته شده در دهه 1950 توسط D. C. Grahame در کالج Amherst، ماساچوست. جنبه مرکزی مطالعه یک واکنش الکترود، روشن کردن مسیر و مرحله تعیین کننده سرعت آن است. با این حال، دو زمینه برای چنین مطالعاتی پیش نیاز است. اول، باید مشخص شود که چه گونه هایی در بخش عمده محلول قرار دارند، زیرا اینها به ندرت گونه های ساده ای مانند H30~ خواهند بود و این مطالعه ("یون های پیچیده") هم با وسعت و هم با عمق انجام شده است. دوم، اشغال سطح الکتروکاتالیست و گرادیان میدان مربوطه باید به عنوان تابعی از موقعیت در لایه دوگانه شناخته شود. چنین "نقشه های لایه دوگانه" را می توان با اطمینان معقول تا غلظت حدود 1 نیوتن برای جیوه در تماس با محلول های یون های معدنی ارائه داد. با این حال، این میزان دانش است یا تا همین اواخر بود. بنابراین، مشکلات پیش روی یک رویکرد اساسی برای توسعه منطقی، به عنوان مثال، کاتالیز پیل سوختی قابل توجه بود.

The gradual emergence during the last decade of the study of the mechanism of electrode reactions from the dark ages has given stimulus to a consideration of the double layer at metal-solution interfaces, which extends far outside the classical experimental studies of the capacitance of the mercury solution interface made during the 1950's by D. C. Grahame at Amherst College, Massachusetts. The central aspect of the study of an electrode reaction is the elucidation of its path and rate-determining step. Two fields are, however, prerequisites for such studies. First, it must be known what species are in the bulk of the solution, for these will seldom be simple ones such as H30~ and this study ("complex ions") has been made with both extent and depth. Second, the occupancy of the surface of the electrocatalyst and the associated field gradients must be known as a function of position in the double layer. Such "maps of the double layer" can be given with reasonable certainty up to concentrations of about 1 N for mercury in contact with solutions of inorganic ions. However, this is-or was until very recently-the extent of the know­ ledge. The problems confronting a fundamental approach to the rational development of, e.g., fuel cell catalysis were therefore considerable.