دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Metz. C., Elías. J. سری: Comunicación. Cine 129 ISBN (شابک) : 8449311454, 9788449311451 ناشر: Paidós سال نشر: 2001 تعداد صفحات: 273 [136] زبان: Spanish فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 17 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب El significante imaginario: psicoanálisis y cine به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دال خیالی: روانکاوی و سینما نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در آغاز دهه آخر دهه شصت، نظریهپرداز کریستین متز ایدهای داشت که بعداً برای مطالعات فیلم متعالی بود: آنچه را که او ابژه فیلم مینامید باید با سلاحهای زبانشناسی مورد بررسی قرار گیرد، و به رشتهای که بدین ترتیب پایهگذاری شده بود، صرفاً اعطا شود. دقت علمی پس، فراتر از نقد روزنامهنگاری صرف، نشانهشناسی بعد نظری به تأمل در سینما کمک کرد، چیزی که تا آن زمان دور از دسترس بود. رویکرد این ابژه فیلم از منظر روانکاوی، برای متز، در همان حوزه پژوهشی حک شده و در همان سطح قرار دارد. بحث روانکاوی نویسندگان یا مخلوقات آنها نیست، بلکه رویارویی با سینما به مثابه یک نهاد و هنر خاص، به مثابه دالی است که در منطقه خیال عمل می کند، هم با آیین های تکرار و هم با رویه های تکنولوژیک. دال خیالی که از زمان ظهورش در سال 1977 به طور خودکار به یک کلاسیک تبدیل شده است، اساساً نام مستعار دوگانه سینما است که از منظر فرویدی دیده می شود.
A principios de la pasada decada de los sesenta, el teorico Christian Metz tuvo una idea que luego resultaria trascendental para los estudios cinematograficos: lo que el llamaba el objeto cine debia abordarse con las armas de la linguistica, dotando a la disciplina asi fundada de un rigor puramente cientifico. Mas alla de la mera critica periodistica, pues, la semiologia aportaba a la reflexion sobre el cine una dimension teorica, algo que hasta entonces habia estado fuera de su alcance. El abordaje de este objeto cine desde la perspectiva del psicoanalisis se inscribe, para Metz, en el mismo campo de investigacion y se situa en identico nivel. No se trata de psicoanalizar a los autores o a sus criaturas, sino de enfrentarse al cine entendido como institucion y arte especifico, como un significante que opera en la region de lo imaginario, tanto con ritos de repeticion como con procedimientos tecnologicos. El significante imaginario, convertido automaticamente en un clasico desde su aparicion en 1977, es en el fondo el doble pseudonimo del cine visto desde una perspectiva freudiana.