برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب El problema de la cabeza

دانلود کتاب مشکل سر

مشخصات کتاب

El problema de la cabeza

دسته بندی: سیاست
ویرایش:  
نویسندگان: Tiqqun  
سری:  
 
ناشر: Negro sobre Negro 
سال نشر: 2008 
تعداد صفحات: 37 
زبان: Spanish, Castillian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 3 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 28,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب مشکل سر: فلسفه، دگرگونی اجتماعی، احزاب سیاسی، رهبری سیاسی، پرونیسم، جنبش پرونیستی، نقد، پیشتازان

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 6

در صورت تبدیل فایل کتاب El problema de la cabeza به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب مشکل سر نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب مشکل سر

«دموکراسی بر خنثی کردن تضادهای نسبتاً ضعیف و آزاد استوار است؛ هر گونه تراکم انفجاری [] دوگانگی () را مستثنی می‌کند، کثرت سرها در یک حرکت متمایل به تحقق بخشیدن به خصلت بی‌سر هستی است، زیرا اصل سر، کاهش به وحدت، تنزل امر به خدا». (آسفال شماره 2-3، ژانویه 1937)\r\n\r\nتیکون نام یک نشریه فلسفه فرانسوی است که در سال 1999 با هدف «بازآفرینی شرایط جامعه ای دیگر» تأسیس شد. این مجله قبل از انحلال در ونیز در سال 2001 پس از حملات 11 سپتامبر توسط چندین نویسنده ایجاد شد.\r\n\r\nتیکون نیز یک مفهوم فلسفی است که از متون منتشر شده در مجله ای به همین نام و نامی که تحت آن کتاب های مختلفی با متون منتخب از نشریه فلسفی منتشر شده است، سرچشمه می گیرد تا یک نویسنده جمعی را تعیین کند. جایی از روحی که این نوشته ها از آن سرچشمه می گیرند.\"\r\n\r\nدرک آوانگاردی از \"آوانگارد\" وجود دارد، شاهکاری از \"آوانگارد\" که به هیچ وجه با خود آوانگارد تفاوتی ندارد. بدون این، نمی توان توضیح داد که مقالات، مطالعات، مقالات و تشریفاتی که آنها همچنان موضوع آنها هستند، همواره می توانند همان تصوری را از کار دست دوم و گمانه زنی تکمیلی به جا بگذارند. آن وقت است که فقط تاریخ یک تاریخ نوشته می شود، آنچه مطرح می شود در این مورد و حتی گفتمان است.\r\n\r\nنام مجله به دلیل اهمیت زیادی است که سردبیران به مفهوم فلسفی تیکون می دهند. این رونویسی فرانسوی اصطلاح با منشأ عبری Tikkun Olam است، مفهومی که اغلب در یهودیت سنتی استفاده می شود که در سنت کابالیستی و مسیحایی استفاده می شود، که به معنای (در یک زمان) جبران، بازپرداخت و رستگاری است و تا حد زیادی بازیابی می شود. از جمله، تصور یهودیان از عدالت اجتماعی.\r\n\r\nفراتر از این دو عنصر، مفهوم تیکون نیز به‌ویژه در عبارت «تیکون» برای تعیین کمیته تحریریه یا یک گروه بزرگ‌تر، اگر نگوییم همه افراد، به کار می‌رود که اعتقادات مشترکی دارند که مجله از کجا منشأ دارد.\r\n\r\nتیکون به دلیل سبک شعری و تعهد سیاسی رادیکال خود، با نظریه های موقعیت گرایی و لاتریسم مرتبط است.\r\n\r\nتیکون بر محافل رادیکال فلسفی و سیاسی، گروه های موقعیت گرا یا موقعیت گرا، در چپ افراطی، جنبش های سکونت نشین و اتونومیست و همچنین بخشی از آنارشیست ها تأثیر گذاشته است.\r\n\r\nتیکون، که نامش بعد معنوی را تداعی می کند، گاهی اوقات در امتداد خطوطی از «متافیزیک انتقادی» توسعه می یابد که به استفاده کاملاً مادی و الحادی از بلاغت مربوط می شود.\r\n\r\nتیکون تا حد زیادی تحت تأثیر کار فیلسوف ایتالیایی جورجیو آگامبن، مفهوم امپراتوری توسعه یافته توسط آنتونیو نگری و مایکل هارت، جامعه کنترلی که توسط ژیل دلوز، انجمن Spectacle گای دوبور مورد مطالعه قرار گرفته است، و همچنین از تحلیل قدرت زیستی میشل است. فوکو\r\n\r\n «ساختمان گروه بر اساس میل به مبارزه با جامعه به عنوان جامعه اداره می شود، برنامه ای برای رویارویی با آن به عنوان متراکم ترین و محکم ترین ساختاری که سعی می کند مانند سرطان در ساختاری شکننده تر و پست تر مستقر شود، اگرچه به طور غیرقابل مقایسه ای حجیم تر» (کایلو، باد زمستان). آوانگارد یک رژیم سوژه سازی است و به هیچ وجه واقعیتی اساسی نیست.\r\n\r\nبه عنوان پایانی بر همه اینها، به نظر نمی رسد که تداعی کننده یک نقطه عطف آوانگارد باشد. آسفال، نماد جمعیت بدون رهبر، یکی از این نقاط افراطی را نام می برد. آسفال سعی کرد از شر مشکل سر خلاص شود. آسفال می خواست تمام تحریکات، همه ژست های آوانگارد، چه هنری و چه سیاسی را پاک کند، خود را محو کند و از نوعی کنش «که چیزی جز به تعویق انداختن هستی نیست» صرف نظر کند.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

"La democracia reposa sobre una neutralización de antagonismos relativamente débiles y libres; excluye toda condensación explosiva [] La dualidad (), la multiplicidad de las cabezas tiende a realizar en un mismo movimiento el carácter acéfalo de la existencia, porque el mismo principio de la cabeza es reducción a la unidad, reducción del mando a Dios." (Acéphale nro. 2-3, enero de 1937) Tiqqun es el nombre de una publicación francesa sobre filosofía, fundada en 1999 con el fin de "recrear las condiciones de otra comunidad". Fue creada por varios autores, antes de disolverse en Venecia en 2001 tras los atentados del 11 de septiembre.2 La revista ha tenido un cierto seguimiento por parte de los medios de comunicación desde noviembre de 2008 tras el arresto de Julien Coupat, uno de sus fundadores. Tiqqun es también un concepto filosófico, emanado de los textos publicados en la revista del mismo nombre y el nombre bajo el cual han sido publicados diversos libros con textos seleccionados de la publicación filosófica, para designar, no tanto un autor colectivo, como "el lugar del espíritu del cual provienen estos escritos".» Existe una comprensión vanguardista de las «vanguardias», una gesta de las «vanguardias» que no es en ningún momento distinta de la vanguardia misma. No se explicaría, sin esto, que los artículos, estudios, ensayos y hagiografías de los que siguen siendo objeto puedan invariablemente dejar la misma impresión de trabajo de segunda mano, de especulación supletoria. Se trata entonces de que se escribe sólo la historia de una historia, de que sobre aquello que se discurre es en este caso y aun discurso. El nombre de la revista proviene de la gran importancia que los redactores otorgan al concepto filosófico de Tiqqun. Ésta es la transcripción afrancesada del término de origen hebreo Tikún Olam, un concepto de uso frecuente en el judaísmo tradicional empleado en la tradición cabalística y mesiánica, que significa (todo al mismo tiempo) reparación, restitución y redención, y que recuperan en gran parte, y entre otras, la concepción judía de la justicia social. Más allá de estos dos elementos, el concepto de Tiqqun es también empleado, notablemente en la expresión "los Tiqqun", para designar al comité de redacción o de un grupo más grande, si no todas las personas, que comparten las convicciones donde la revista tendría origen. Tiqqun, por su estilo poético y su compromiso político radical, se emparienta a las teorías situacionistas y al letrismo. Tiqqun ha influenciado círculos filosóficos y políticos radicales, grupos situacionistas o posituationistas, en la ultraizquierda, los movimientos okupa y autonomistas, así como una parte de anarquistas. Tiqqun, cuyo nombre evoca una dimensión espiritual, a veces se desarrolla en una línea de "metafísica crítica" que se relaciona a un uso de retórica estrictamente materialista y atea. Tiqqun está muy influenciada por la obra del filósofo italiano Giorgio Agamben, el concepto de Imperio desarrollado por Antonio Negri y Michael Hardt, la sociedad de control estudiada por Gilles Deleuze, la sociedad del Espectáculo de Guy Debord, así como por el análisis del biopoder de Michel Foucault. «A la constitución en grupo preside el deseo de combatir la sociedad en cuanto sociedad, el plan de afrontarla como la estructura más densa y sólida que intenta instalarse como un cáncer en el seno de una estructura más frágil y vil, aunque incomparablemente más voluminosa» (Caillois, El viento de invierno). La vanguardia es un régimen de subjetivación, y de ningún modo una realidad sustancial. Como epílogo a todo esto, no parece superfluo evocar un punto de vuelco de la vanguardia. Acéphale, símbolo de la muchedumbre sin líder, nombra uno de estos puntos extremos. Acéphale intentó liberarse del problema del cabeza. Toda la agitación, toda la gesticulación de la vanguardia, ya sea artística o política, Acéphale quiso borrarla, borrándose, renunciando a una forma de acción «que no es más que el aplazamiento de la existencia».