El origen

با انتشار The Origin ما یک پروژه جاه طلبانه را آغاز کردیم: انتشار آنچه به عنوان یکی از زندگی نامه های بزرگ قرن توصیف شده است. نویسنده اتریشی توماس برنهارد. مجموعه‌ای زندگی‌نامه‌ای که در مجموعه‌ای از مجلدات، اپیزودهای مستقل و مستقل که مانند رمان خوانده می‌شود، آشکار می‌شود.

منشاء کندوکاو در سال‌های نوجوانی نوشته توماس است. برنهارد. توهینی وحشیانه علیه نظام آموزشی به طور کلی، علیه ناسیونالیسم و ​​کاتولیکیسم - این «بیماری‌ها» که نویسنده به عنوان دو مناسک به همان اندازه مضر برای کرامت انسانی قرار می‌دهد - و علیه سالزبورگ، شهر پذیرفته‌شده و شبه مادری او، شهر نماد زیبایی، هنر و فرهنگ است، اما در حقیقت وسیله ای فجیع برای خودکشی، موزه مرگ. این کتاب وحشتناکی است که در آن شاید بیشترین کلمه "وحشت" باشد: جای تعجب نیست که برای برنهارد، نوشتن شامل یک کاوش روشمند و احتمالاً غم انگیز از وحشت است. اما این کتاب به نوبه خود کتابی است قابل تحسین که نمونه ای قاطع از مهارت کلامی نویسنده است. تکرارهای وسواس گونه برخی از کلمات کلیدی، تغییراتی که آنها در عمیق ترین پسوندهای معنایی خود ایجاد می کنند، عبارات پرپیچ و خم و استفاده پارانویایی از عبارات خاص به طور گسترده نشان داده شده است، و همچنین غریزه دقیق موسیقی نویسنده. در منشاء - این تک گویی بی وقفه خشم شمایل شکن - کلید کشف دنیای توماس برنهارد نهفته است. نوشته‌های زندگی‌نامه‌ای او، از حجمی به جلد دیگر، هوشیارتر، خشک‌تر و در کلام کم‌تر، در میان شاهکارهای ادبیات قرن حاضر جای می‌گیرد.» (Rolf Michaelis، Die Zeit) «من این کتاب را یکجا خواندم. من نمی توانم از این تکثیر موسیقایی نوشتن، این تداوم خشمگین فرار کنم». (برونو باین، La Nouvelle Revue Française)

Con la publicación de El origen iniciamos un ambicioso proyecto: la publicación de lo que se ha calificado como una de las grandes autobiografías del siglo, la del escritor austríaco Thomas Bernhard. Una serie autobiográfica que se desarrolla a lo largo de una serie de tomos, episodios cerrados e independientes, que se leen como novelas.

El origen es una excavación en los años de adolescencia de Thomas Bernhard. Una invectiva salvaje contra el sistema educativo en general, contra el nacionalismo y el catolicismo —estas «enfermedades» que el autor sitúa en pie de igualdad como dos rituales igualmente lesivos para la dignidad humana—, y contra Salzburgo, su ciudad adoptiva y cuasinatal, una ciudad símbolo de la belleza, el arte y la cultura, pero en realidad un atroz dispositivo para el suicidio, un museo de la muerte. Se trata de un libro espeluznante en el que la palabra más frecuente quizá sea «horror»: no en vano, escribir, para Bernhard, consiste en una metódica y posiblemente catártica exploración del horror. Pero es, a su vez, un libro admirablemente escrito, una muestra concluyente del virtuosismo verbal del autor. Las repeticiones obsesivas de determinadas palabras clave, las variaciones que desarrollan en sus ampliaciones más significadas más profundas, las frases meándricas y la utilización paranoica de ciertas expresiones están ampliamente representadas, así como también el certero instinto musical del autor. En El origen —este incesante soliloquio de furor iconoclasta— se encuentra la clave para conocer el mundo de Thomas Bernhard. «Sus escritos autobiográficos, de tomo en tomo más sobrios, más secos y más parcos en palabras, figuran ya entre las obras maestras de la literatura de este siglo». (Rolf Michaelis, Die Zeit) «Leo este libro de un tirón. No puedo escapar a esta proliferación musical de la escritura, a esta iracunda continuidad». (Bruno Bayen, La Nouvelle Revue Française)