El coraje de la desesperanza

ژیژک در کتاب جدید خود از جمله ای از جورجیو آگامبن شروع می کند: "فکر شجاعت ناامیدی است" که به ویژه در لحظه تاریخی ما مهم است، زمانی که حتی بدبینانه ترین تشخیص ها را معمولاً انجام می دهند. پایان، به عنوان یک قاعده، با برخی از ذکر نور ضرب المثل در انتهای تونل. از نظر ژیژک، شجاعت واقعی در تصور جایگزینی نیست، بلکه در پذیرش این واقعیت است که هیچ جایگزین روشنی وجود ندارد: رویای جایگزین چیزی بیش از یک طلسم نیست که ما را از تحلیل درست بن‌بستی که در آن قرار گرفته‌ایم باز می‌دارد. بنابراین، شجاعت واقعی این است که بپذیریم نور انتهای تونل احتمالاً چراغ جلو قطار دیگری است که از جهت مخالف نزدیک می شود. در سال‌های اخیر، این قطار مظهر مشکلات مختلف بهشت ​​سرمایه‌داری جهانی ما بوده است: تهدید بنیادگرا-تروریستی دوباره. تنش های ژئوپلیتیکی با و بین قدرت های جدید غیر اروپایی (چین و روسیه)؛ ظهور جنبش‌های رهایی‌بخش رادیکال جدید در اروپا (یونان و اسپانیا)؛ و جریان پناهندگانی که از دیواری که «ما» را از «آنها» جدا می کند عبور می کنند. نثر سیل آسا و درونی ژیژک انحطاط اخلاقی ریاست جمهوری دونالد ترامپ، انواع مبارزات برای رهایی جنسی، جنگ های نیابتی، آخرین شورش های شهری، فرض سرمایه داری به عنوان چیزی ذاتی در طبیعت انسان و استفاده از دروغ به عنوان سلاح اصلی سیاسی را پوشش می دهد. تا تصویر واضح دیگری از دورانی که در آن زندگی می کنیم به ما ارائه دهد.

En su nuevo libro, Žižek parte de una frase de Giorgio Agamben, «el pensamiento es el coraje de la desesperanza», que resulta especialmente pertinente en nuestro momento histórico, cuando incluso los diagnósticos más pesimistas suelen terminar, por regla general, con alguna mención de la proverbial luz al final del túnel. Para Žižek, el auténtico coraje no consiste en imaginar una alternativa, sino en aceptar el hecho de que no existe ninguna alternativa clara: el sueño de una alternativa no es más que un fetiche que nos impide analizar debidamente el punto muerto en que nos encontramos. El auténtico coraje consiste, por tanto, en admitir que la luz que hay al final del túnel probablemente es el faro de otro tren que se acerca en dirección contraria. En los últimos años, este tren ha encarnado los diferentes problemas de nuestro paraíso capitalista global: la renovada amenaza fundamentalista-terrorista; las tensiones geopolíticas con y entre los nuevos poderes no europeos (China y Rusia); la aparición de nuevos movimientos emancipadores radicales en Europa (Grecia y España); y el flujo de refugiados que cruzan el Muro que separa el «Nosotros» del «Ellos». La prosa torrencial y visceral de Žižek recorre la degradación moral de la presidencia de Donald Trump, la variedad de las luchas de emancipación sexual, las guerras por delegación, las últimas revueltas urbanas, la asunción del capitalismo como algo consustancial a la naturaleza humana y el uso de la mentira como principal arma política para ofrecernos otra lúcida instantánea de los tiempos que vivimos.