برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید

09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Ejercitacion del cristianismo

دانلود کتاب اعمال مسیحیت

مشخصات کتاب

Ejercitacion del cristianismo

دسته بندی: فلسفه
ویرایش:  
نویسندگان: Soren Kierkegaard [Søren Kierkegaard]  
سری:  
 
ناشر: Editorial Trotta 
سال نشر: 2010 (1850) 
تعداد صفحات: 249 
زبان: Spanish, Castillian 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 11 مگابایت

قیمت کتاب (تومان) : 35,000

کلمات کلیدی مربوط به کتاب اعمال مسیحیت: انسان شناسی فلسفی، انسان شناسی، فلسفی، شخص، آنچه که یک شخص است، شخص، یک فرد چیست، هویت شخصی، هویت شخصی، هویت شخصی، cadacualtez، ipseidad، quididad، ipseity، quidditas، وجودی، وجودی، ذهنیت، حرکت حسی، روان، روح، ، حس

میانگین امتیاز به این کتاب :
تعداد امتیاز دهندگان : 11

در صورت تبدیل فایل کتاب Ejercitacion del cristianismo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب اعمال مسیحیت نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب اعمال مسیحیت

انتشار مجدد ترجمه توسط\r\nDemetrio Gutiérrez Rivero از Ejercitadón del Cristianismo [ایندو-\r\nvelse i Cbristendom، 1850]، اثری با نام مستعار کیرکگاردی\r\nAnti-Climacus همچنین مسئول انتشار مجدد در\r\nاین سری بیماری مرگبار 1. این یک بار دیگر اولین است\r\nنسخه موجود به زبان اسپانیایی که از نسخه اصلی ساخته شده است\r\nدانمارکی، و تا به امروز تنها موجود است. ترجمه متن\r\nکی یر کگاردیانو در اصل توسط گوتیرز ریورو ساخته شد\r\nدر سال 1961 به عنوان اولین ثمره از گسترده ترین و شایسته ترین تلاش\r\nفردی که او را به تکمیل گروهی از ترجمه ها سوق دهد،\r\nکه حتی امروزه نیز علیرغم محدودیت های خود بیشترین میزان را تشکیل می دهند\r\nمجموعه مهمی از آثار کی یرکگور به زبان اسپانیایی.\r\n\r\nکی یرکگور به شدت برای بازیابی اصالت می جنگد\r\nمسیحیت بدوی و اصالت وجود مسیحی،\r\nپس از جدا کردن نورها از سایه های مراحل قبل\r\nوجود به طور کلی انضمامی:\r\n\r\n\"ایده اصلی من این بود که در زمان ما توسعه چندگانه\r\nدانستن باعث شده هستی و باطن یعنی چه\r\nسوء تفاهم بین حدس و گمان و مسیحیت از اینجا شروع می شود.\r\nبنابراین تصمیم گرفتم تا آنجا که ممکن است به عقب برگردم.\r\nبرای رسیدن به وجود دینی خیلی زود، و، با\r\n• دلیل بیشتر، به وجود مذهبی مسیحی، و در نتیجه ترک\r\nبی نظمی در پشت اگر معنی آن را فراموش کرده باشید\r\nوجود دینی، معنای آن را فراموش کرده بود\r\nوجود انسان، و بیش از هر چیز لازم بود که دوباره آن را کشف کنیم.»\r\n\r\nوظیفه عرق آور برای متکلمان عبارت است از جستجو تا\r\nاصالتی که او در منابع بدوی یافت تا چه اندازه\r\nاز وجدان فردی فاسد ناپذیر منطبق بر اصالت است\r\nاز خود مسیحیت\r\n\r\nمن معتقدم که مورد یک روشنفکر ژاپنی،\r\nتوشیو ساکاموتو که در آستانه خودکشی است\r\nکی یرکگور او را به زندگی و عشق خانوادگی صلح آمیز بازگرداند - که\r\nکی یرکگور همچنین توضیح داده است که چقدر کم است - و برای او یکسان است\r\nهمسر تویو 2. دقیقاً دو متن عالی در این کتاب وجود دارد\r\nنزدیکترین نام مستعار در مورد شغل و وظیفه او، که\r\nمن نمی توانم در برابر پیش بینی مقاومت کنم. اولی متن بالا را تایید می کند\r\nاستناد می کند و دومی نیز تصمیم خود را برای تصویب بیان می کند\r\nبرای دیوانه به شیوه ای بسیار مسیحی:\r\n\r\n\"در مورد خودم، به محض اینکه تمرین افشاگری کردم\r\nهمه اینها، شاید من موظف باشم در اینجا یک توضیح کوچک ارائه دهم.\r\nشاید گاهی اوقات من چنین دانشی را بیان کنم\r\nاز درونیت پنهان، از رنج خود انکار،\r\nکه شاید کسی فکر کند که من - هر چند به میزان مناسب\r\nبه یک مرد - یکی از \"آنها\" باشد، یکی از مردان نجیب\r\nنادر. این خیلی دور از واقعیت است. اتفاقی که می افتد این است که من\r\nبه شکلی عجیب به تصرف خود در می آیند، و نه دقیقاً به این دلیل\r\nاز فضایل من، بلکه از گناهان من، حکمتی محض است\r\nرسمی در مورد اسرار هستی و فراوانی\r\nرمز و راز هستی که البته تعداد کمی از آن را دارند. خیر\r\nمن خودم را به خاطر آن ستایش می کنم، زیرا این به خاطر فضایل من نیست. به علاوه\r\nمن صادقانه سعی می کنم از همه این دانش در شفاف سازی استفاده کنم\r\nواقعاً انسانی، و - انسانی- خیر واقعی. و،\r\nعلاوه بر این، من از همه اینها استفاده می کنم تا تا آنجا که ممکن است متوجه شوید\r\n• از مقدس - هر چند در مورد همان چیزی که من باید به خط اضافه کنم\r\nبه دنبال آن است که هیچ کس نمی تواند آن را درک کند، که در مورد\r\nبا پرستش شروع و به پایان می رسد.\r\nهیچ صومعه ای پیدا نکردم که بتوانم در آن پناه بگیرم و دنبالش بگردم\r\nطرح کلی که به نوعی با شغل من مطابقت داشت\r\nداخل. به همین دلیل تنها راهی را که برایم باقی مانده بود انتخاب کردم\r\nدر مسیحیت: ظاهراً سطحی ترین از همه،\r\n«مرا در دنیا دیوانه کن» تا در این دنیای جدی بتوانم،\r\nبا این حال، تا آنجا که ممکن است از آنچه در درونم پنهان کرده بودم محافظت کنم\r\nصمیمی تر، کمی جدیت، و به طوری که این درونی می تواند\r\nرسیدن به آرامش خود جذبی برای رشد در سکوت.\r\nمن آموخته ام که این گونه زندگی کردن، جایی برای سطحی نگری خالی است و\r\nسردرگمی راضی مردان، چیزی که شاید بدین ترتیب بتوان آموخت\r\nبسیار بهتر از در بیابان و در سکوت شب؛ با\r\nاین زندگی در میان هیاهوی انسانی، با این، اگر بخواهید، دروغ است\r\nزندگی - چون در حقیقت چیز دیگری را در صمیمی ترین درونم پنهان می کردم،\r\nاما آنچه پنهان کردم بهترین بود و هرگز تقلب نکردم\r\nبه گونه ای که من را بهتر از آنچه بودم- با این\r\nزندگی در میان هیاهوی انسانی آموختم که چیزهای عظیم را درک کنم\r\nحقیقت این است که سختگیری تنها چیزی است که می تواند کمک کند.\r\nاین سلاح من بوده است اما من هیچ قدرتی ندارم\r\nسربازان گونه های دیگر؛ من هیچ رابطه قدرتی ندارم\r\nمطلقاً هیچ تأثیر یا قدرتی بر سرنوشت\r\nبقیه؛ من در میان تنهاترین ها هستم و با درک دنیا،\r\nناتوان ترین اگر از سختگیری استفاده شود، به راحتی خشمگین می شود\r\nمردان؛ به همین دلیل است که هر کس باید از سخت گیری استفاده کند ابتدا عادت می کند\r\nبرای تامین قدرت من نه می‌توانم و نه می‌خواهم از این سختگیری استفاده کنم\r\nشیوه؛ زیرا من نمی خواهم تسلط داشته باشم، فقط می خواهم به حقیقت خدمت کنم\r\nیا همان چیزی است که به مسیحیت است.»\r\n\r\nکی یرکگور اولین کسی است که توسط انتقاداتش له می شود، او این را می داند\r\nاو باید به عنوان یک قربانی مقدر این کار را انجام دهد.\r\nاو شهید است. هیچکس مثل او قهرمانانه وفادار نبوده است،\r\nدر چنین شرایط نامعلوم، به یک قربانی\r\nکه فقط می تواند خود را در عدالت و هدف کامل خود برای خود آشکار کند\r\nقلب تنها، تنهاتر، بیرون و درون، عمیق تر فرو می رفت\r\nدر وظیفه شما اما قلبش خیلی تنها نبود،\r\nاو کاملا همراه بود. او دوست داشت، کمتر عاشق بود\r\nآنها دوست داشته اند این راز عمیق کار اوست که به طور رسمی آشکار شده است\r\nبه تنها دوستش امیل بوسن در زمان مرگ:\r\n\r\n\"بله، به همه مردها سلام برسان. به سهم من، به آنها بگو که همه بدون\r\nاستثنا من آنها را بسیار دوست داشتم و به آنها می گویم که زندگی من عالی بوده است\r\nرنج، ناشناخته و غیرقابل درک برای دیگران؛ همه\r\nبه نظر می‌رسید که این تکبر و غرور است، اما اینطور نبود».\r\n\r\nاین عشق ها و این راز قوت تنهایی او بود و\r\nروح واقعی انتقاد او لازم بود که یک مرد در نهایت نه\r\nخفه شو، و این مرد به قیمت شهرت و عشق های دیگرش نخواهد شد\r\nبه نفع عشقی که در حال محو شدن بود سکوت کرد و اثری خلق کرد\r\nآفرین که نه با عیب و ایراد خودش قابل پایین آمدن نیست\r\nبا حملات جدی ترین دفاع شخصی، زیرا آن نقص\r\nو آن حملات از نجیب ترین نمونه ساخته شده سرچشمه می گیرند و با آن برخورد می کنند\r\nزندگی و علاوه بر این، کنایه او همیشه تصنعی نبود، انتقادش هم نبود\r\nبی رحم، و نه خلق و خوی بدخلق او، اما همه اینها چیزی بود\r\nکه از نبوغ طنز هنری و طنز ظریف او فراتر رفت و\r\nبه دلایل شریف و دقیق انتقاد او، و دوم اینکه چیست\r\nغالب می شود. وقتی در مرکز دارت او نیستیم، ما را می زند\r\nبرای یک خنده واقعا سالم، تا برای غمی که از بین نمی رود\r\nباد، زیرا دارت در چیز کاملاً مضحک نمی چسبد، اما\r\nدر یکی از آن عروسک ها یا واقعیت های تاریخی عروسکی که ما\r\nآنها را احاطه کرده و بسیار تراژیک تر از کمیک هستند.

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Se ofrece a continuación la reedición de la traducción realizada por Demetrio Gutiérrez Rivero de Ejercitadón del cristianismo [Indø- velse i Cbristendom, 1850], obra del seudónimo kierkegaardiano Anti-Climacus responsable también de la igualmente reeditada en esta serie La enfermedad mortal 1. Se trata, una vez más, de la primera versión existente en castellano realizada a partir del original danés, y hasta la fecha la única disponible. La traducción del texto kierkegaardiano fue originalmente realizada por Gutiérrez Rivero en 1961, como primer fruto del más amplio y meritorio esfuerzo individual que lo llevaría a completar un grupo de traducciones, las cuales aún hasta hoy conforman, pese a sus limitaciones, la más importante colección de obras de Kierkegaard en castellano. Kierkegaard combate desaforadamente por recuperar la originalidad del cristianismo primitivo y la originalidad de la existencia cristiana, después de haber deslindado las luces de las sombras de los estadios previos de la existencia en general concreta: "Mi idea capital era que en nuestro tiempo eí múltiple desarrollo del saber ha hecho olvidar la existencia y lo que significa la interioridad, de donde parte el malentendimiento entre la especulación y eí cristianismo. Entonces decidí volver hacia atrás tan lejos como fuera posible para iio llegar demasiado pronto a la existencia religiosa, y, con • mayor razón, a la existencia religiosa cristiana, y de esa manera dejar las irregularidades a la espalda. Si se había olvidado lo que significa la existencia religiosa, no menos se había olvidado lo que quiere decir la existencia humana, y era necesario, ante todo, reencontrarla". El quehacer sudoroso para los teólogos consistirá en buscar hasta qué punto la originalidad por él hallada en las fuentes primitivas desde la insobornable conciencia individual coincide con la originalidad del cristianismo mismo. Creo que hay que contar aquí el caso de un intelectual japonés, Toshio Sakamoto, a quien al borde del suicidio la lectura de Kierkegaard.le devolvió a la vida y al amor pacífico familiar —que Kierkegaard también ha descrito como pocos—, y lo mismo a su esposa Toyo 2. Precisamente hay en este libro dos textos espléndidos del más aproximado seudónimo acerca de su vocación y tarea, que no me resisto a anticipar. El primero corrobora el texto anteriormente aducido y el segundo además manifiesta su decisión de pasar por loco de una manera primorosamente cristiana: "Por lo que respecta a mí mismo, en cuanto he ensayado el exponer todo esto, quizá esté obligado a hacer aquí una pequeña aclaración. Quizá yo dé a entender posiblemente a veces un tal conocimiento de la interioridad oculta, del propio sufrimiento de la autonegación, q.ue quizá alguien pueda pensar que yo —aunque en la medida adecuada a un hombre— sea uno de «aquéllos», uno de los hombres nobles raros. Éste está muy lejos de ser el caso. Lo que sucede es que he llegado a poseer de una manera extraña, y no precisaínente a causa de mis virtudes, sino más bien de mis pecados, una sabiduría puramente formal acerca de los secretos de la existencia y de la plenitud misteriosa'de la existencia, que, desde luego, muy pocos tienen. No me alabo por ello, puesto que no es a causa de mis virtudes. Mas procuro lealmente emplear todo este saber en el esclarecimiento· de lo verdadero humano, y —humanamente— del verdadero bien,. Y, además, empleo todo esto para en lo posible hacer caer en la cuenta •de lo santo — aunque respecto de lo mismo he de añadir a renglón seguido que ningún hombre lo puede comprender, que respecto de ello se empieza y se termina con la adoración3. Yo no encontraba ningún convento donde poderme refugiar, buscando un contorno que de alguna manera correspondiese a mi ocupación interior. Por eso escogí la única salida que quedaba para mí en la cristiandad: el aparecer como el más superficial de todos, eí «hacerme un loco en el mundo», para en este serio mundo poder, sin embargo, salvaguardar al máximo lo que ocultaba en mi interior más íntimo, un poco de seriedad, y para que esta interioridad pudiera conseguir la paz del ensimismamiento para crecer en silencio. Viviendo de este modo, he aprendido, cabe la vacua superficialidad y satisfecha confusión de los hombres, lo que quizá así se pueda aprender mucho mejor que en el desierto y en el silencio de la noche; con esta vida en medio del tumulto humano, con esta, si se quiere, falsa vida —pues en verdad yo ocultaba otra cosa en mi interior más íntimo, mas lo que yo ocultaba era lo mejor, y nunca jamás he engañado de tal manera que me haya hecho mejor de lo que era—, con esta vida en medio del tumulto humano aprendí a comprender la tremenda verdad de que el rigor es lo único que puede ayudar. Esta ha sido mi arma. Mas yo no tengo ningún poder, ni de soldados m dé otra especie; no tengo ninguna relación de poderío, absolutamente ninguna influencia o poder sobre el destino de los demás; soy entre todos el más solitario, y, entendido mundanamente, el más impotente. Si se emplea el rigor se exaspera fácilmente a los hombres; por eso quien ha de usar del rigor acostumbra primero a asegurarse el poder. Ni puedo ni deseo emplear el rigor de esta manera; pues no deseo dominar, solamente deseo servir a la verdad o, lo que es lo mismo, al cristianismo." Kierkegaard resulta el primer aplastado por su crítica, sabe que tiene que ofrecerse a hacerla como víctima destinada. Es un martirizador mártir. Nadie como él ha sido heroicamente fiel, en tales circunstancias insospechables, a un sacrificio que solamente podía revelarse en su plena rectitud y propósito a su solitario corazón, más solitario, fuera y dentro, cuanto más se hundía en su tarea. Pero su corazón no estaba absolutamente solitario, estaba absolutamente acompañado. Él amaba, amaba como pocos han amado. Es el secreto hondo de su obra hecha, manifestado solemnemente a su casi único amigo Emil Boesen a la hora de morir: "Sí, saluda a todos Ios. hombres.de mi parte, diles que a todos sin excepción los he amado mucho,, y diles que mi vida ha sido un gran sufrimiento, desconocido e incomprensible para, los demás; todo aparentaba que era soberbia y vanagloria, pero no lo era". Estos amores y este secreto eran la fuerza de su soledad y la verdadera alma de su crítica. Era necesario que un hombre al fin no callase, y este hombre a costa de su fama y de sus otros amores no calló en favor de un amor que iba desapareciendo, y creó una obra bien hecha que no podrá ser abatida ni por sus propios defectos ni por los ataques de la autodefensa más seria, porque esos defectos y esos ataques brotan de y chocan con la instancia más noble hecha vida. Y además no siempre su ironía era artificiosa, ni su crítica despiadada, ni su humor malhumorado, sino que todo esto era lo que le sobraba a la genialidad de su ironía artística y fino humor y a los nobles y certeros motivos de su crítica, y lo segundo es lo que prevalece. Cuando no estamos en el centro de su dardo, nos gana para una risa sana de verdad, q para una tristeza que no se lleva el viento, porque el dardo no se clava en lo puramente ridículo, sino en uno de esos muñecos o realidades históricas muñequiles que nos rodean y que tienen mucho más de trágicas que de cómicas.