Eighteenth-Century Literary Affections

این کتاب نقش میانجی «عاطفه‌ها» را در رقابت‌های قرن هجدهم درباره عقل و اشتیاق ارزیابی می‌کند و در دسترس بودن و مطلوبیت آن‌ها را خارج از فرم متن زیر سؤال می‌برد. فرمول بندی و ایده آل سازی این مقوله عاطفی را در آثار آیزاک واتس، لرد شفتسبری، مری هیز، ویلیام گادوین، هلن ماریا ویلیامز و ویلیام وردزورث بررسی می کند. بخش اول چگونگی سرمایه گذاری عاطفه با پتانسیل اتوپیایی در الهیات، فلسفه اخلاق، و نقد را بیان می کند، و دوباره تصور می کند که شناخت احساسات چه معنایی می تواند داشته باشد. بخش دوم تلاش‌های نویسندگان در پایان دوره را برای کشاندن محبت‌ها به ادبیات به‌عنوان وسیله‌ای برای مذاکره میان رئالیسم و ​​ایده‌آلیسم، بیان‌گرایی و تعلیم‌گرایی، خاص‌بودن و انتزاع، ذهنیت و عینیت، زنانگی و مردانگی، رادیکالیسم و ​​محافظه‌کاری در نظر می‌گیرد. و خارجی و داخلی.

This book assesses the mediating role played by 'affections' in eighteenth-century contestations about reason and passion, questioning their availability and desirability outside textual form. It examines the formulation and idealization of this affective category in works by Isaac Watts, Lord Shaftesbury, Mary Hays, William Godwin, Helen Maria Williams, and William Wordsworth. Part I outlines how affections are invested with utopian potential in theology, moral philosophy, and criticism, re-imagining what it might mean to know emotion. Part II considers attempts of writers at the end of the period to draw affections into literature as a means of negotiating a middle way between realism and idealism, expressivism and didacticism, particularity and abstraction, subjectivity and objectivity, femininity and masculinity, radicalism and conservatism, and the foreign and the domestic.