Eigennamen referieren - Referieren mit Eigennamen: Zur Kontextinvarianz der namentlichen Bezugnahme

از زمان "ستاره صبح ستاره شامگاهی" فرگه، بحث فلسفی - معنایی در مورد کارکرد ارجاعی نام های خاص بین قطب های معرفت شناسی (پیشینی - پسینی) و متافیزیک (ضروری - اقتضایی) حرکت کرده است. . از منظر شناختی، اهمیت بیشتری به استدلال معرفت‌شناختی داده می‌شود و متافیزیک به پس‌زمینه سوق داده می‌شود.

رابین هرنیگ معرفت شناسی و متافیزیک را با گنجاندن جهان ها و زمینه های ممکن در معناشناسی دو سطحی کاپلان ادغام می کند. او نشان می دهد که سطح معناشناسی جمله (اندیشه فرگه) برای بازنمایی ارزش شناختی فرگه کافی نیست و معناشناسی گفتار برای نمایش معنای فرگه لازم است. درک گفتار از نظر شناختی تفاوت قابل توجهی با درک جمله دارد. تغییر ناپذیری متن مرجع با نام به عنوان یک مشکل کلیدی ظاهر می شود که به یک اندازه از دیدگاه گوینده و شنونده ناشی نمی شود.

Seit Freges "Der Morgenstern ist der Abendstern" bewegt sich die philosophisch-semantische Diskussion um die referentielle Funktion der Eigennamen im Spannungsfeld zwischen Epistemologie (a priori - a posteriori) und Metaphysik (notwendig - kontingent). Tendenziell wird aus kognitiver Sicht der epistemologischen Argumentation größere Bedeutung zugemessen und die Metaphysik in den Hintergrund geschoben.

Robin Hörnig integriert Epistemologie und Metaphysik durch das Einbeziehen möglicher Welten und Kontexte im Rahmen von Kaplans zweistufiger Semantik. Er zeigt auf, dass sich die Ebene der Satzsemantik (Freges Gedanke) als unzureichend für die Repräsentation des Fregeschen Erkenntniswertes erweist und dass es einer Äußerungssemantik zur Repräsentation der Fregeschen Bedeutung bedarf. Das Äußerungsverstehen unterscheidet sich kognitiv signifikant vom Satzverstehen. Als Schlüsselproblem kristallisiert sich die Kontextinvarianz der namentlichen Bezugnahme heraus, das sich aus der Sprecher- und aus der Hörerperspektive nicht gleichermaßen stellt.