Effects of Insurance on Maritime Liability Law: A Legal and Economic Analysis

این کتاب بررسی می‌کند که چگونه نبود بیمه در گذشته منجر به برخی از اصول قانون مسئولیت دریایی خاص مانند «میانگین عمومی» (یعنی خسارات یا هزینه‌های مشترک بین همه طرف‌های ماجراجویی دریایی) و محدودیت مالکان کشتی‌ها شده است. مسئولیت در غیاب بیمه، این اصول کارکرد بیمه را بیشتر برای مالکان کشتی انجام می داد. از آنجایی که بیمه دریایی تجاری در حال حاضر به طور گسترده در دسترس است، این اصول توجیه خود را از دست داده اند و ممکن است در واقع با مهمترین هدف قانون مسئولیت، یعنی بازدارندگی از سهل انگاری تداخل داشته باشند. بنابراین کار لغو آنها را توصیه می کند. همچنین استدلال می کند که وقتی بیمه به راحتی در دسترس و مقرون به صرفه برای هر دو طرف ادعای مسئولیت باشد، هدف اصلی قانون مسئولیت باید بازدارندگی در مقابل جبران خسارت باشد. این دقیقاً موردی است در مورد ادعاهای مربوط به مسئولیت حمل و نقل دریایی که در آن صاحبان کالا و مالکان کشتی همواره بیمه می شوند. در نتیجه، تنها تمرکز قانون مسئولیت محموله باید بازدارندگی باشد و تا حد زیادی آن است. از سوی دیگر در تنظیم مسئولیت آلودگی نفتی منبع کشتی، قربانیان آلودگی معمولاً بیمه نیستند. بنابراین، قانون مسئولیت آلودگی نفتی باید هم برای جبران خسارت و هم بازدارندگی، دو هدف سنتی قانون مسئولیت را در نظر بگیرد. آخرین سؤالی که کار به آن می پردازد این است که آیا اثر بازدارنده قانون مسئولیت تحت تأثیر در دسترس بودن بیمه مسئولیت قرار می گیرد یا خیر. برخلاف تصور رایج، این کار تلاش می‌کند ثابت کند که وجود بیمه مسئولیت لزوماً مانعی نیست، بلکه می‌تواند نیرویی مکمل برای تحقق هدف بازدارنده قانون مسئولیت باشد.

The book examines how the absence of insurance in the past led to some special maritime liability law principles such as ‘general average’ (i.e., losses or expenses shared by all the parties to a maritime adventure) and the limitation of shipowners’ liability. In the absence of insurance, these principles served the function of insurance mostly for shipowners. As commercial marine insurance is now widely available, these principles have lost their justification and may in fact interfere with the most important goal of liability law i.e., deterrence from negligence. The work thus recommends their abolition. It further argues that when insurance is easily available and affordable to the both parties to a liability claim, the main goal of liability law should be deterrence as opposed to compensation. This is exactly the case with the maritime cargo liability claims where both cargo owners and shipowners are invariably insured. As a result, the sole focus of cargo liability law should be and to a great extent, is deterrence. On the other hand in the vessel-source oil pollution liability setting, pollution victims are not usually insured. Therefore oil pollution liability law has to cater both for compensation and deterrence, the two traditional goals of liability law. The final question the work addresses is whether the deterrent effect of liability law is affected by the availability of liability insurance. Contrary to the popular belief the work attempts to prove that the presence of liability insurance is not necessarily a hindrance but can be a complementary force towards the realization of deterrent goal of liability law.