Educational Assessment in Tanzania: A Sociocultural Perspective

این کتاب به بررسی مفاهیم و شیوه‌های ارزشیابی معلمان در تانزانیا می‌پردازد. با اتخاذ یک دیدگاه اجتماعی-فرهنگی، نشان می دهد که معلمان تانزانیا چگونه نقش ارزشیابی را در رابطه با شیوه های کلاس درس، جامعه و سایر عوامل درک می کنند. این کتاب تعیین می‌کند که اگرچه معلمان در تانزانیا به طور کلی ارزشیابی را برای ارزیابی و نظارت بر یادگیری، بهبود عملکرد دانش‌آموز و برای پاسخگویی مفید می‌دانند، شیوه‌های ارزیابی آنها به ندرت به‌عنوان حمایت مستقیم از یادگیری دانش‌آموز دیده می‌شود. اینطور نیست که معلمان ندانند که چگونه اصلاحات ارزشیابی اجباری را اجرا کنند. در عوض، آنها تمایلی به اتخاذ و پذیرش اصلاحات ندارند، زیرا آنها را با توجه به زمینه های فیزیکی، اقتصادی و فرهنگی آموزش و یادگیری، بسیار سنگین، اگر نگوییم غیرقابل قبول، می دانند.
این کتاب استدلال می‌کند که بهبود ارزیابی‌های سنتی، به جای دگرگونی ریشه‌ای آنها، می‌تواند برای پرورش شیوه‌هایی مؤثرتر باشد که متناسب با زمینه‌های فیزیکی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی مدارس تانزانیا باشد. برجسته کردن اهمیت عوامل اجتماعی-فرهنگی در فعالیت‌های حرفه‌ای مربیان، در حالی که چالش‌های عمده در اجرای برنامه‌های اصلاحات جهانی در زمینه‌های مختلف را نشان می‌دهد، این یک منبع ارزشمند برای مربیان و محققان علاقه‌مند به توسعه و اصلاحات آموزشی در زمینه‌های آفریقا است.

This book examines teachers’ conceptions and practices of assessment in Tanzania. Adopting a sociocultural perspective, it reveals how Tanzanian teachers understand the role of assessment in relation to their classroom practices, community and other factors. The book determines that although teachers in Tanzania generally consider assessment to be useful for evaluating and monitoring learning, improving student performance and for accountability, their assessment practices are rarely seen as directly supporting student learning; it is not that teachers do not know how to implement the mandated assessment reforms. Instead, they are reluctant to adopt and embrace the reforms because they consider them to be contradictory to their teaching roles, and overly burdensome, if not implausible, given the physical, economic and cultural contexts of teaching and learning.
This book argues that improving traditional assessments, rather than radically transforming them, can be more effective for cultivating practices that suit the physical, political, economic and cultural contexts of Tanzanian schools. Highlighting the significance of sociocultural factors in educators’ professional practices, while also illustrating the major challenges in implementing global reform agendas in diverse contexts, it is a valuable resource for educators and scholars interested in development and educational reform in African contexts.