Eduard Gans and the Hegelian Philosophy of Law

گانس در راس آن گروه مهم متفکران هگلی قرار دارد که پل ارتباطی بین نسل‌های هگل و مارکس است. ! با این حال، شکاف بزرگی بین اهمیت تاریخی گانز و دانش آموختگی او وجود دارد. علیرغم تجدید علاقه به کار گانز در قاره، گانز تقریباً برای محققان انگلیسی زبان ناشناخته باقی مانده است و تقریباً هیچ یک از آثار او قبلاً ترجمه نشده است. پیشگفتارهای او بر نسخه‌های پس از مرگش از نوشته‌های هگل برای انگلیسی‌زبان‌ها غیرقابل دسترس است، علی‌رغم این واقعیت که آنها نور مهمی را بر صحت به‌اصطلاح الحاقیه‌ها به آن متون می‌تابانند. پیشگفتار او بر فلسفه حقوق هگل قبلاً ترجمه نشده بود، در حالی که مقدمه او بر فلسفه تاریخ برای نسل ها از تجدید چاپ 4 حذف شده است. علاوه بر این، بورسیه اخیر در قاره بیشتر بر نوشته‌های سیاسی و فلسفی گانز متمرکز شده است تا حقوقی. در هیچ زبانی درباره نظام حقوقی او که تمرکز مطالعه حاضر است، بحث کمی وجود دارد. برخی از دلایل بی توجهی به گانس آشکار است. گانس نمی تواند برای اکثر خوانندگان امروز قهرمان باشد. او ارتداد را به عنوان وسیله ای برای پیشرفت حرفه ای پذیرفت. و اگرچه گانس لیبرال‌تر از هگل بود، با این وجود، خود را با نتایج احیاء سازگار کرد و از آزار و شکنجه سیاسی که ممکن بود همدردی نسل‌های بعدی را برانگیخت، طفره رفت.

Gans ranks at the head of that important group of Hegelian thinkers that bridged the generations of Hegel and Marx. ! Yet there is a large gap between Gans 's historical importance and the scholarship on him. Despite a renewal of interest in Gans's work on the Continent,2 Gans remains almost completely unknown to English-Ianguage scholars, and almost none ofhis work has been 3 previously translated. His Prefaces to his posthumous editions of Hegel's writings are inaccessib1e to English speakers, despite the fact that they shed important light on the authenticity of the so-called Additions to those texts. His Preface to Hegel's Philosophy ofLaw has never been translated before, while his Preface to the Philosophy of History has been omitted from reprintings 4 for generations. Moreover, the recent scholarship on the Continent has focused on Gans 's political and philosophical rather than his legal writings. There is little dis­ cussion in any language ofhis system oflaw, which is the focus ofthe present study. Some of the reasons for the neglect of Gans are obvious. Gans cannot be a hero for most readers today. He accepted apostasy as a means to profes­ sional advancement. And though more liberal than Hegel, Gans nonetheless accommodated himself to the results of the Restoration and evaded political persecution that might have kindled the sympathy of later generations.