دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: نویسندگان: Manet. Édouard, Zola. Émile, Brodskai︠a︡. Natalʹi︠a︡ Valentinovna, Manet. Édouard سری: Art of century collection ISBN (شابک) : 9781780427867, 1780427867 ناشر: Parkstone International سال نشر: 2012 تعداد صفحات: 200 زبان: French فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 45 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب ادوارد مانه: مانه، ادوارد، -- 1832-1883.، نقاشان -- فرانسه -- بیوگرافی.، نقاشان، فرانسه.
در صورت تبدیل فایل کتاب Edouard Manet به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ادوارد مانه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
ادوارد مانه (پاریس، 1832 - 1883) مانه یکی از مشهورترین هنرمندان نیمه دوم قرن نوزدهم است که با امپرسیونیست ها پیوند خورده است، بدون اینکه واقعاً بخشی از گروه آنها باشد. او با ارج نهادن به استقلال خود، تا حدودی به دلیل انتخاب موضوعات برگرفته از زندگی روزمره، استفاده از رنگ های خالص و تکنیک سریع و آزاد، تأثیر زیادی بر نقاشی فرانسوی گذاشت. این کار او بود که گذار بین رئالیسم کوربه و بینش نوآورانه امپرسیونیست ها را تضمین کرد. او که از طبقه متوسط رو به بالا بود، پس از ناکامی در ورود به دانشکده نیروی دریایی، نقاش شدن را انتخاب کرد. او با توماس کوتور، یک نقاش آکادمیک آموزش دید، اما به لطف سفرهای متعدد او در سراسر اروپا، که در سال 1852 انجام داد، شروع به دریافت ایده ای از سبک خود کرد. نقاشیهای اولیه او عمدتاً صحنههای ژانری بود که از عشق او به استادان اسپانیایی مانند ولاسکوز و گویا و پرتره الهام گرفته شده بود. در سال 1863 بود که او شاهکار خود Le Déjeuner sur l'herbe را در Salon des Refusés ارائه کرد. کار او که جنجال بین مدافعان هنر آکادمیک و هنرمندان جوان «رد شده» را برانگیخت، رهبر این نسل جدید از هنرمندان شد. از سال 1864، سالن رسمی کار او را پذیرفت و همیشه اعتراضات شدیدی را برانگیخت، همانطور که در المپیا در سال 1865 رخ داد. در سال 1866، نویسنده زولا مقاله ای به نفع کار مانه نوشت. در آن زمان، نقاش با تمام اساتید بزرگ امپرسیونیستی دوست بود: ادگار دگا، کلود مونه، آگوست رنوار، آلفرد سیسلی، کامیل پیسارو و پل سزان که بر یکدیگر تأثیر گذاشتند. با این حال او عمداً خارج از گروه باقی ماند. در واقع، در سال 1874 او از ارائه نقاشی های خود در اولین نمایشگاه آنها خودداری کرد. آخرین حضور او در یک سالن رسمی در سال 1882 با Un Bar aux Folies-Bergère، یکی از شناخته شده ترین آثار او بود. او که در سال 1883 از قانقاریا رنج می برد، طبیعت های بی جان از گل ها را نقاشی کرد تا اینکه دیگر احساس توانایی نکرد و درگذشت و تعداد زیادی طراحی و نقاشی را پشت سر گذاشت.
Edouard Manet (Paris, 1832 – 1883) Manet est l'un des plus célèbres artistes de la seconde moitié du XIXe siècle, lié aux impressionnistes sans faire vraiment partie de leur groupe. Chérissant son indépendance, il eut une grande influence sur la peinture française, en partie due au choix de ses sujets tirés de la vie quotidienne, de son usage de couleurs pures et de sa technique rapide et libre. C'est son œuvre qui assura la transition entre le réalisme de Courbet et la vision novatrice des impressionnistes. Issu de la grande bourgeoisie, il choisit de devenir peintre après avoir raté son entrée à l'Ecole navale. Il se forma auprès de Thomas Couture, un peintre académique, mais c'est grâce à ses nombreux voyages à travers l'Europe qu'il entreprit dès 1852, qu'il commença à se faire une idée de ce qu'allait être son style propre. Ses premières peintures étaient essentiellement des scènes de genre, inspirées par son amour pour les maîtres espagnols comme Velazquez et Goya, et le portrait. C'est en 1863 qu'il présenta son chef-d'œuvre Le Déjeuner sur l'herbe au Salon des refusés. Son œuvre déclenchant une polémique entre les défenseurs de l'art académique et les jeunes artistes «refusés », il devint le chef de file de cette nouvelle génération d'artistes. A partir de 1864, le salon officiel accepta ses travaux, provoquant toujours de véhémentes protestations comme ce fut le cas avec Olympia en 1865. En 1866, l'écrivain Zola écrivit un article en faveur du travail de Manet. A cette époque, le peintre était ami avec tous les futurs grands maîtres impressionnistes : Edgar Degas, Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley, Camille Pissarro et Paul Cézanne, qui s'influençaient les uns les autres ; pourtant il restait délibérément à l'extérieur du groupe. En effet, en 1874 il refusa de présenter ses peintures lors de leur première exposition. Sa dernière apparition dans un salon officiel fut en 1882 avec Un Bar aux Folies-Bergère, l'une de ses œuvres les plus connues. Atteint par la gangrène au cours de l'année 1883, il peignit des natures mortes de fleurs jusqu'au moment où il ne s'en sentit plus capable, et il mourut en laissant derrière lui un grand nombre de dessins et de peintures.