Edmund Burke and the Conservative Logic of Empire

ادموند برک، که مدت‌ها پدر بنیان‌گذار محافظه‌کاری مدرن به حساب می‌آمد، به‌طور گسترده‌ای اعتقاد بر این است که مخالف امپراتوری است. با این حال، دانیل اونیل این باور اخیر را تغییر می دهد. این کتاب تازه و بدیع نشان می دهد که برک حامی پرشور و مدافع سرسخت امپراتوری بریتانیا در قرن هجدهم بود، چه در دنیای جدید، چه در هند و چه در ایرلند. بعلاوه – و در برابر تعداد فزاینده‌ای از پژوهش‌های معاصر که این تصور را که برک نمونه‌ای از محافظه‌کاری بود را رد می‌کند – آنیل نشان می‌دهد که دفاع بورک از امپراتوری در واقع از نظر ایدئولوژیک با مخالفت محافظه‌کارانه او با انقلاب فرانسه سازگار بود. منطق امپراتوری بورک بر دو راهبرد نظری متضاد اما مکمل تکیه داشت: تزئین گرایی، که بر شباهت های فرهنگی بین جوامع «متمدن»، آن گونه که او آنها را می فهمید، تأکید می کرد، و شرق شناسی، که بر تفاوت های فرهنگی فرضی تأکید می کرد که جوامع «وحشی» را از همتایان «متمدن» آنها متمایز می کند. . این کتاب پرمحتوا همچنین نشان می‌دهد که استدلال برک پیامدهای ماندگاری داشته است، زیرا توسعه این دو توجیه برای امپراتوری، دفاع‌های فکری بعدی امپریالیسم بریتانیا را نشان می‌دهد.

Edmund Burke, long considered modern conservatism’s founding father, is also widely believed to be an opponent of empire. However, Daniel O’Neill turns that latter belief on its head. This fresh and innovative book shows that Burke was a passionate supporter and staunch defender of the British Empire in the eighteenth century, whether in the New World, India, or Ireland.  Moreover—and against a growing body of contemporary scholarship that rejects the very notion that Burke was an exemplar of conservatism—O’Neill demonstrates that Burke’s defense of empire was in fact ideologically consistent with his conservative opposition to the French Revolution. Burke’s logic of empire relied on two opposing but complementary theoretical strategies: Ornamentalism, which stressed cultural similarities between “civilized” societies, as he understood them, and Orientalism, which stressed the putative cultural differences distinguishing “savage” societies from their “civilized” counterparts. This incisive book also shows that Burke’s argument had lasting implications, as his development of these two justifications for empire prefigured later intellectual defenses of British imperialism.