دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: سایر علوم اجتماعی ویرایش: نویسندگان: Maurice Blanchot سری: ISBN (شابک) : 2914172915, 9782914172912 ناشر: Léo Scheer سال نشر: 2003 تعداد صفحات: 0 زبان: French فرمت فایل : AZW3 (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 178 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Ecrits politiques (1958-1993) به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نوشته های سیاسی (1958-1993) نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
دقت فکری و ادبی استثنایی آثار موریس بلانشو دیگر نیازی به نشان دادن ندارد. با این حال، اندیشه سیاسی او چندان شناخته شده نیست: متون و اعلامیه هایی که برای اولین بار در اینجا جمع آوری شد، در واقع برای مجلات نوشته شده بود، زودگذر یا گاه محرمانه، و توسط چند نفر (برای شهادت یک جنبش جمعی) یا توسط هیچ کس امضا شده بود. که همه می توانند احساس مسئولیت کنند). همانطور که همه این متون با امتناع مشخص شده اند (عنوان اولین آنها، منتشر شده در 1958)، با این وجود یکی از عالی ترین اشکال تأیید را تشکیل می دهند: تأیید امکان تفکر مشترک، تفکر جمعی در مورد امکان تجدید حیات سیاسی بلانشو می نویسد: «امتناع هرگز آسان نیست، ما باید بیاموزیم که این قدرت امتناع را که از این پس هر یک از تصدیقات ما باید تأیید کند، امتناع کنیم و از طریق سخت گیری فکر و فروتنی بیان، دست نخورده نگه داریم. »
L’exceptionnelle exigence intellectuelle et littéraire de l’œuvre de Maurice Blanchot n’est plus à démontrer. Sa pensée politique, cependant, est peu connue : les textes et déclarations réunis ici pour la première fois ont en effet été écrits pour des revues, éphémères ou parfois confidentielles, et signés par plusieurs (pour témoigner d’un mouvement collectif) ou par personne (pour que tous puissent s’en sentir responsables). Si marqués que soient tous ces textes par le refus (titre du premier d’entre eux, paru en 1958), ils n’en constituent pas moins l’une des formes les plus hautes de l’affirmation : affirmation de la possibilité de penser en commun, de penser communautairement la possibilité d’une existence politique recommencée. « Refuser n’est jamais facile, écrit Blanchot, nous devons apprendre à refuser et à maintenir intact, par la rigueur de la pensée et la modestie de l’expression, ce pouvoir de refus que désormais chacune de nos affirmations devrait vérifier. »