Ecosystem Classification for Environmental Management

زمانی که لاولاک "Gaia" خود را منتشر کرد، برای بسیاری از مردم آرامش بخش بود. ما نمی توانیم زندگی روی زمین را نابود کنیم. لاولاک این استدلال را با انبوهی از فرآیندهای بازخورد مکانیکی نشان داد، همانطور که می دانیم آنها در اکوسیستم ها رخ می دهند. این فرآیندهای بازخورد، به نوعی، زمین را به عنوان یک کل به یک تعادل جدید هدایت می کند. تعادل با زندگی در درون، چه در یک محیط کاملاً تغییر یافته. این در واقع، اجازه دهید جدی باشیم: یک اکوسیستم کارآمد. اما چه نوع اکوسیستمی؟ فرضیه گایا باعث شد تا فکر و بحث زیادی در مورد آنچه که ما واقعاً به عنوان یک محیط نیاز داریم، به راه انداخت. تنوع زیستی به عنوان مخفف تنوع زیستی از آن زمان به نقطه کانونی نگرانی های اجتماعی تبدیل شده است. اما باز هم، وقتی به آن فکر می کنیم، فقط به تعداد بسیار زیاد گونه های روی زمین علاقه مند نیستیم. ما همچنین علایق دیگری داریم: در نزدیکی، در حیاط خلوت، در حومه اطراف، و در مکان‌های مختلفی که می‌خواهیم تعطیلات خود را در آنجا بگذرانیم. ما همچنین می خواهیم گونه های کمیاب یا مشخصه را فقط به خاطر خودشان حفظ کنیم. در واقع، ما می‌خواهیم گونه‌های موجود در جمعیت‌های زنده بخشی از جوامعی باشند که در محیط‌هایی که به آنها تعلق دارند، خودنگهداری می‌کنند. ما می دانیم که نمی توانیم بدون محافظت از محیط زیست آنها که محیط زیست ما نیز هست این درخواست را داشته باشیم. اینجاست که اصطلاح مد روز بعدی ظاهر می شود: پایداری.

When Lovelock published his 'Gaia', it was for many people quite a relief. We would not be able to destroy life on earth. Lovelock illustrated this argument with a wealth of mechanistic feedback processes, as we know them to occur in ecosystems. These feedback processes would, somehow, lead the earth as a whole into a new equilibrium. An equilibrium with life within, be it in an entirely changed environment. This is, indeed, let us be earnest: a functioning ecosystem. But what kind of ecosystem? The Gaia-hypothesis triggered a great deal of thought and discussion about what we actually require as an environment. Bio­ diversity as an abbreviation of biotic diversity has since become the focal point of societal concern. But again, when we think about it, we are not only interested in the sheer number of species on earth. We also have ')ther interests: nearby, in our backyards, in the surrounding countryside, and on the various locations where we would like to spend our holidays. We also want to preserve rare or characteristic species just for their own sake. In fact, we want species in viable populations to be part of communities that are self-maintaining in environments where they belong. We know we cannot ask for this without protecting their environment, which is also our environment. This is where the next fashionable term emerges: sustainability.