Ecological Crisis, Sustainability and the Psychosocial Subject: Beyond Behaviour Change

این کتاب از تحولات اخیر در طیف وسیعی از دیدگاه‌ها از جمله روانکاوی، مطالعات روایی، نظریه عملکرد اجتماعی، پساانسان گرایی و روانشناسی فرا گونه‌ها استفاده می‌کند تا یک جایگزین روانی اجتماعی رادیکال برای درک جریان اصلی «مشکلات محیطی» ایجاد کند. تنها با پرداختن به ساختارهای روان‌شناختی و اجتماعی که جوامع ناپایدار را حفظ می‌کنند، می‌توانیم به امکان آینده‌ای واقعاً پایدار نگاه کنیم. چالش‌های ناشی از واقعیت «مشکلات زیست‌محیطی» ناشی از انسان بی‌سابقه هستند. درک اینکه چگونه به دانش این مشکلات پاسخ می‌دهیم، اگر می‌خواهیم به این چالش امیدوار باشیم، حیاتی است. روانشناسی و علوم اجتماعی برای پیشبرد این درک و اطلاع رسانی مداخلات تشویق کننده رفتار پایدار تدوین شده است. با این حال، تا به امروز، بسیاری از روان‌شناسی از تغییر رفتار فردی یا تشویق تغییرات جزئی در محیط اجتماعی با هدف «تحریک کردن» رفتار فردی خوشحال به نظر می‌رسند. با عمیق تر شدن بحران زیست محیطی، به طور فزاینده ای تشخیص داده می شود که درک و مداخلات جریان اصلی برای تهدید جمعی ناشی از تغییرات آب و هوا و بحران های زیست محیطی مرتبط ناکافی است.

This book draws on recent developments across a range of perspectives including psychoanalysis, narrative studies, social practice theory, posthumanism and trans-species psychology, to establish a radical psychosocial alternative to mainstream understanding of ‘environmental problems’. Only by addressing the psychological and social structures maintaining unsustainable societies might we glimpse the possibility of genuinely sustainable future.The challenges posed by the reality of human-caused ‘environmental problems’ are unprecedented. Understanding how we respond to knowledge of these problems is vital if we are to have a hope of meeting this challenge. Psychology and the social sciences have been drafted in to further this understanding, and inform interventions encouraging sustainable behaviour. However, to date, much of psychology has appeared happy to tinker with individual behaviour change, or encourage minor modifications in the social environment aimed at ‘nudging’ individual behaviour. As the ecological crisis deepens, it is increasingly recognised that mainstream understandings and interventions are inadequate to the collective threat posed by climate change and related ecological crises.