Ecocriticism on the Edge: The Anthropocene as a Threshold Concept

قرن بیست و یکم شاهد افزایش آگاهی در مورد اشکال تخریب محیط زیست بوده است که نمی توان فوراً آنها را دید، محلی کرد یا حتی برخی آن را تصدیق نکردند.

Ecocriticism on the Edge

Ecocriticism on the Edge

i> امکان شیوه جدیدی از تمرین انتقادی را بررسی می کند، روشی که به طور کامل با نیروی مخرب بحران محیطی سیاره ای درگیر است. تیموتی کلارک استدلال می‌کند که در نقد ادبی و فرهنگی، «آنتروپوسن»، که دوره‌ای را نام می‌برد که در آن تأثیرات انسان بر سیستم‌های زیست‌محیطی سیاره به حد خطرناکی می‌رسد، همچنین نشان‌دهنده آستانه‌ای است که در آن شیوه‌های تفسیری که زمانی کافی به نظر می‌رسید یا کافی به نظر می‌رسید. مترقی، در این زمینه ضد شهودی جدید، ناکافی یا حتی به طور پنهانی مخرب می شود. این کتاب شامل تجزیه و تحلیل آثار ادبی، از جمله متون پائول مارشال، گری اسنایدر، بن اوکری، هنری لاوسون، لری مور و ریموند کارور است.

The twenty-first century has seen an increased awareness of the forms of environmental destruction that cannot immediately be seen, localised or, by some, even acknowledged.

Ecocriticism on the Edge explores the possibility of a new mode of critical practice, one fully engaged with the destructive force of the planetary environmental crisis. Timothy Clark argues that, in literary and cultural criticism, the "Anthropocene", which names the epoch in which human impacts on the planet's ecological systems reach a dangerous limit, also represents a threshold at which modes of interpretation that once seemed sufficient or progressive become, in this new counterintuitive context, inadequate or even latently destructive. The book includes analyses of literary works, including texts by Paule Marshall, Gary Snyder, Ben Okri, Henry Lawson, Lorrie Moore and Raymond Carver.