EcCentric Visions: Re Constructing Australia

آنچه این کتاب نشان می دهد، به معنای واقعی کلمه، "برشی" از زندگی (سفید) استرالیا است. گیل مک‌گرگور با اشاره به الگوها و تشابه‌هایی که در نمونه‌گیری تصادفی از پدیده‌های اجتماعی با انواع مختلف، از سریال‌های تلویزیونی گرفته تا رفتار سیاسی، پدیدار می‌شوند، مدلی را ساخته است که در چالش با یکنواخت‌گرایی، نمونه‌ای آزمایشی در نظریه قوم‌نگاری است. مک گرگور با استفاده از روش‌هایی از هرمنوتیک تا ساختارگرا تا روانکاوانه، خود گواه زندگی و زبان جمعی را به کار می‌گیرد تا نه تنها ثابت کند که همه پدیده‌های فرهنگی «الگو شده‌اند»، بلکه این الگوبرداری منحصر به فرد است و در کل سیستم سازگار است. .

علاوه بر این، نه تنها بر نحوه مفهوم سازی، کدگذاری و بیان موقعیت وجودی استرالیایی ها تأثیر می گذارد، بلکه آنها را محدود می کند. از این رو تمایل استرالیا به نمادهای واسطه: ایوان در معماری، بوته در ادبیات، ساحل در فرهنگ عامیانه، حد وسط در نقاشی منظره، میخانه در زندگی روزمره. این شناسایی با مناطق حائل بین داخل و خارج، نه تنها تقلید براکت واقعی استرالیایی بین صحرا و اقیانوس است، بلکه حس ناتوانی او را در برابر فرهنگ و طبیعت، هنر و فن، ابرخود و هویت، همه تجسم می‌کند. که به صورت زنانه کدگذاری شده اند.

What this book represents is, quite literally, a “slice” of (white) Australian life. By noting the patterns and parallels that emerge in a random sampling of social phenomena of widely varying types, from soap operas to political behaviour, Gaile McGregor has constructed a model that, in its challenge to uniformitarianism, is a test case in ethnographic theory. Using methods ranging from the hermeneutic through the structuralist to the psychoanalytic, McGregor deploys the self-evidence of communal life and language to establish not only that all cultural phenomena are “patterned,” but that this patterning is unique to and consistent across the entire system.

Further, it not only influences but constrains the way the Australian conceptualizes, codifies and expresses his/her existential position. Hence the Australian predilection for icons of intermediacy: the verandah in architecture, the bush in literature, the beach in folk culture, the middle ground in landscape painting, the pub in everyday life. This identification with buffer zones between inside and outside not only mimics the Australian’s real bracketing between desert and ocean, but embodies his/her sense of disablement vis-à-vis both culture and nature, art and techne, super-ego and id, all of which are coded as feminine.