Eating the Ocean: Seafood and Consumer Culture in Canada

در طول نیمه اول قرن بیستم، شیلات کانادا به طور منظم بیش از آنچه بازار می توانست جذب کند ماهی تولید می کرد و باعث کاهش سود و دستمزد می شد. برای رفع این مشکل، هم صنعت و هم دولت به دنبال تحریک مصرف داخلی از طریق افزایش تبلیغات بودند.
در اقیانوس خواری برایان پین به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه بازاریابی با بودجه دولت از زنان خانه دار کانادایی خواسته است که غذاهای دریایی بیشتری برای بهبود سلامت خانواده و کمک به صنعت مرکزی هویت و میراث کانادایی تهیه کنند. هدف اول این بود که غذاهای دریایی را به عنوان یک راه حل برای یک بحران تغذیه ای درک شده به عنوان یک عنصر اصلی از یک رژیم غذایی \"سالم\" تبدیل کنند، و دوم، کمک به بهبود و رشد صنعت و در عین حال کاهش وابستگی شیلات کانادا به بازارهای خارجی. اما مدیران و سیاستگذاران شیلات اساساً تقاضای مصرف کننده را اشتباه محاسبه کردند و به اشتباه تصور کردند که کانادایی ها می توانند و می توانند غذاهای دریایی بیشتری بخورند. شیلات به استخراج ماهی بیشتر از آنچه که محیط زیست و بازار می‌توانست ادامه دهد، ادامه داد، و سقوط شیلات کشور که اکنون شاهد آن هستیم، به همان اندازه با ارزیابی‌های ناموفق تقاضای بازار مرتبط است که با شیوه‌های استخراج معیوب ارتباط دارد.
Eating the Ocean با استفاده از ارتباطات داخلی بین رهبران صنعت و بوروکرات های اتاوا، و همچنین مطالب تبلیغاتی و تبلیغاتی منتشر شده در مجلات برجسته کشور، روزنامه های ملی و محلی، و برنامه های رادیویی، درک ناقص را نشان می دهد. نه تنها عرضه بلکه تقاضا، یک قمار نادرست که باعث شد شیلات به بد مدیریت ترین اقتصاد منابع در اوایل قرن بیستم کانادا تبدیل شود.

During the first half of the twentieth century, Canadian fisheries regularly produced more fish than markets could absorb, driving down profits and wages. To address this, both industry and government sought to stimulate domestic consumption via increased advertising.
In Eating the Ocean Brian Payne explores how government-funded marketing called upon Canadian housewives to prepare more seafood meals to improve family health and aid an industry central to Canadian identity and heritage. The goal was first to make seafood a central element of a "wholesome" diet as a solution to a perceived nutritional crisis, and, second, to aid industry recovery and growth while decreasing Canadian fisheries' dependency on foreign markets. But fishery managers and policymakers fundamentally miscalculated consumer demand, wrongly assuming that Canadians could and would eat more seafood. Fisheries continued to extract more fish than the environment and the market could sustain, and the collapse of the nation's fisheries that we are now seeing has as much to do with failed assessments of market demand as it does with faulty extraction practices.
Using internal communications between industry leaders and Ottawa bureaucrats, as well as advertising and promotional material published in the nation's leading magazines, national and local newspapers, and radio programming, Eating the Ocean traces the flawed understanding of not only supply but demand, a misguided gamble that caused fisheries to become the most mismanaged resource economy in early-twentieth-century Canada.