East European Academies in Transition

وقتی رژیم سوسیالیستی در اروپای مرکزی و شرقی (CEE) در اواخر دهه هشتاد، آغاز دهه نود سرنگون شد، یک دگرگونی کلی در کل جوامع آغاز شد. نه تنها نظام های سیاسی و اقتصادی این کشورها، بلکه تمامی بخش های اجتماعی دستخوش تغییرات عمیقی شدند. این تغییرات فرصت‌هایی را به همراه داشت، اما دردسر نیز به همراه داشت. از یک سو، رهایی از کنترل سیاسی خفه کننده و مقررات بیش از حد بوروکراتیک چیزی بود که اکثر اعضای این جوامع به آن تمایل داشتند. از سوی دیگر، خیلی زود آشکار شد که بازسازی ضروری و مورد انتظار برای بازسازی اقتصاد، آموزش، مراقبت های بهداشتی، رسانه های جمعی و علم نیز به دلیل کمبود منابع مالی به شدت محدود شد. پس از یک دوره کوتاه، که در طی آن فرصت ها با انرژی و با روحیه امید به کار گرفته شد، دوران طولانی و همچنان پایداری از مشکلات و ناامیدی فزاینده فرا رسید. فقط در تعداد کمی از کشورهای CEE اخیراً برخی از امیدها نمایان شده است. و باید دید که آیا این سیگنال ها قابل اعتماد هستند یا خیر. بنابراین، تا کنون، پویایی دگرگونی همه بخش‌های اجتماعی در همه کشورهای CEE در درجه اول مشکل‌ساز بوده است. این مطمئناً برای سیستم های تحقیقاتی پسا سوسیالیستی صادق است. من از بین رفتن حکومت مطلقه حزب کمونیست بر جامعه، به پژوهشگران امکان بیان عمومی و تعقیب اهدافی را داده است که وجه مشترک آنها، خودتنظیمی بیشتر تحقیقات علمی بر اساس معیارها و منطق خود بوده است.

When the socialist regime in Central and Eastern Europe (CEE) was overthrown around the end of the eighties, beginning of the nineties, an overall transforma­ tion of whole societies started. Not only the political and the economic systems of these countries, but all societal sectors underwent deep changes. These changes presented opportunities, but they also spelled trouble. On one hand, getting rid of stifling political control and excessive bureaucratic regulation was something which most members of these societies desired. On the other, it be­ came apparent very soon that the necessary and long hoped-for rebuilding of the economy, education, health care, the mass media, and science, too, was strongly restricted by the scarcity of financial resources. After a short period, during which opportunities were energetically taken up in a spirit of hope, came a long and still lasting time of growing troubles and despondency. Only in a few of the CEE countries have some glimpses of hope become visible recently; and it re­ mains to be seen whether these signals are reliable. Until now, therefore, the transformation dynamics of all societal sectors in all of the CEE countries have primarily been troublesome. This is surely true for the post-socialist research systems. I The demise of the communist party's abso­ lute rule over society has allowed researchers the public expression and the pur­ suit of goals whose common denominator has been a greater self-regulation of scientific research according to its own criteria and logic.