Earth Structures Engineering

مهندسی سازه‌های زمینی شامل تجزیه و تحلیل، طراحی و ساخت سازه‌هایی مانند شیب‌ها و سدها است که عمدتاً از مواد خاکی تشکیل شده‌اند و این یک منطقه رشد در عمل مهندسی ژئوتکنیک است. این رشد عمدتاً به دلیل افزایش مشارکت در طراحی انواع سازه‌های خاکی برای صنایع منابع (شیب‌ها، سازه‌های آبگیری، جزایر فراساحلی، پس‌پرده‌های معادن)، توسعه پروژه‌های بزرگ برق آبی، نیاز به ذخیره بیشتر آب شیرین و طرح های انحراف، و نیاز به حمل و نقل، ارتباطات و سایر امکانات در مناطقی که مواد طبیعی زمین گهگاه در معرض ناپایداری های انبوه هستند. اگرچه مهندسی ژئوتکنیک مرزهای انضباطی سنتی مهندسی عمران، زمین شناسی و معدن را قطع می کند، اکثر مهندسین ژئوتکنیک فارغ التحصیل دانشکده های مهندسی عمران هستند. در اینجا دستورالعمل ژئوتکنیک بر روی مکانیک خاک و مهندسی پی متمرکز شده است زیرا مهندسی پی به طور سنتی جزء اصلی عمل ژئوتکنیکی بوده است. با این حال، متخصصان ویژه ژئوتکنیک معمولاً آموزش رسمی یا غیررسمی قابل توجهی فراتر از اولین مدرک مهندسی خود کسب کرده‌اند، و مدرک پیشرفته با محتوای دوره‌های بین رشته‌ای قابل توجهی هنوز برای مهندس جوانی که وارد حرفه مهندسی ژئوتکنیک می‌شود، مزیت محسوب می‌شود. تجربه شغلی عملی، البته، بخشی ضروری از پیشرفت حرفه ای است، اما تنها در صورتی به آسانی تفسیر و جذب می شود که آموزش زمینه مورد نیاز کسب شده باشد.

Earth structures engineering involves the analysis, design and construction of structures, such as slopes and dams, that are composed mainly of earth materials, and this is a growth area in geotechnical engineering practice. This growth is due largely to increased involvement in designing various types of earth structures for the resources industries (slopes, impoundment structures, offshore islands, mine backfills), to the development of increas­ ingly large hydroelectric projects, to the need for more freshwater storage and diversion schemes, and to the need for transportation, communications and other facilities in areas where the natural earth materials are occasionally subject to mass instabilities. Although geotechnical engineering transects traditional disciplinary boundaries of civil, geological and mining engineering, the majority of geotechnical engineers are graduates from civil engineering schools. Here the geotechnical instruction has been concentrated on soil mechanics and foundation engineering because foundation engineering has traditionally been the major component of geotechnical practice. Geotechnical special­ ists, however, generally have acquired considerable formal or informal training beyond their first engineering degree, and an advanced degree with considerable cross-discipline course content is still considered an advantage for a young engineer entering a career in geotechnical engineering. Practical job experience is, of course, a necessary part of professional development but is readily interpreted and assimilated only if the required background training has been obtained.