Dying to be men: gender and language in early Christian martyr texts

شهدای زن در قرون دوم و سوم در یک زمان شجاع و ورزشکار، با فضیلت و متواضع، به عنوان گلادیاتورهای خودباختگی به تصویر کشیده شدند که در عین حال خصوصیات ذاتاً "زنانه" حیا، باروری و زیبایی را به نمایش گذاشتند. ال. استفانی کاب تجسم دوگانه آرمان‌های جنسیتی \"مرد\" و \"زن\" را در این چهره‌ها بررسی می‌کند و آنها را به فضایل یونانی-رومی و ساخت هویت‌های گروهی مسیحی مرتبط می‌کند.

شهدای زن و مرد هر دو انجام شدند. نبردهای آنها در آمفی تئاتر، محیطی مردانه که رزمندگان الهی را قادر می ساخت تا قدرت، قدرت و اراده خود را به نمایش بگذارند. این روایت‌های شهید مسیحی همچنین مردانگی را از طریق زبان عدالت، مقاومت در برابر اقناع، و به‌طور ظریف‌تر اما مؤثرتر، کنار هم قرار دادن افراد «بی‌مرد» (معمولاً بردگان، پیر یا جوان) با افراد در اوج نشان می‌دهند. بلوغ و موفقیت مرد (مانند فرماندار یا معاون).

آغوش زن...

At once brave and athletic, virtuous and modest, female martyrs in the second and third centuries were depicted as self-possessed gladiators who at the same time exhibited the quintessentially "womanly" qualities of modesty, fertility, and beauty. L. Stephanie Cobb explores the double embodiment of "male" and "female" gender ideals in these figures, connecting them to Greco-Roman virtues and the construction of Christian group identities.

Both male and female martyrs conducted their battles in the amphitheater, a masculine environment that enabled the divine combatants to showcase their strength, virility, and volition. These Christian martyr accounts also illustrated masculinity through the language of justice, resistance to persuasion, and-more subtly but most effectively-the juxtaposition of "unmanly" individuals (usually slaves, the old, or the young) with those at the height of male maturity and accomplishment (such as the governor or the proconsul).

Imbuing female...