Duas Viagens ao Brasil

دو بار در اواسط قرن شانزدهم، مزدور آلمانی و arquebusier هانس استادن (حدود 1524 - حدود 1576) در سواحل تازه کشف شده فرود آمد. برزیل اولین، در سال 1549، عبور از پرنامبوکو و پاراگبا، و دوم، در سال 1550، زمانی که او به جزیره سانتا کاتارینا رسید بعداً به کاپیتانی SГЈo Vicente، در ساحل جنوبی جریان ایالت سائوپائولو در سفر دوم، وقتی سوار کشتی شد اسپانیایی، توسط فرماندار کل، پرتغالی Tomé de Sousa، دستگیر شد سپس توسط سرخپوستان تامویو، دشمنان توپینیکین ها و از متحدان پرتغال و فرانسه. جوان Staden زندگی کرد آنچه را که دید را بگویید: مناظر بکر، ثروت های کشف نشده و تمرین مراسم آدمخواری که تقریباً قربانی آن بود. کتاب با گزارش او در سال 1557 در ماربورگ آلمان به صورت مصور منتشر شد توسط نقوش چوبی ناشناس (تکثیر شده در این نسخه) بر اساس آنها توضیحات، و بلافاصله تبدیل به یک پرفروش در سراسر اروپا شد. این دقیق ترین و تاثیرگذارترین توصیف از جشن است ضیافت انسان خواری که توسط مردمان توپی برگزار می شود. بله، همچنین (همراه با نامه پرو واز د کامینها) یکی از اولین ها گزارش هایی در مورد مردمی که در جایی زندگی می کردند که به آن تبدیل می شد، تهیه شد برزیل، حساب برقی ساخته شده توسط ادواردو بوئنو در مقدمه، "غریبه ای در دنیای غریب".

با سبک محاوره ای و مستقیم، در اینجا یک کتاب عالی و ضروری، اساسی برای فرهنگ برزیل وجود دارد.

Duas vezes em meados do século XVI, o mercenário e arcabuzeiro alemão Hans Staden (c. 1524-c. 1576) aportou nas costas do recém-descoberto Brasil. A primeira, em 1549, passando por Pernambuco e pela Paraíba, e a segunda, em 1550, quando chegou na ilha de Santa Catarina, dirigindo-se posteriormente à capitania de São Vicente, no litoral sul do atual estado de São Paulo. Na segunda viagem, como viera a bordo de um navio espanhol, foi preso pelo governador-geral, o português Tomé de Sousa, e em seguida capturado pelos índios tamoios, inimigos dos tupiniquins e dos portugueses e aliados dos franceses. O jovem Staden viveu para contar o que viu: paisagens virgens, riquezas inexploradas e a prática ritual do canibalismo, do qual por muito pouco não foi vítima. O livro com o seu relato foi publicado em 1557, em Marburgo, Alemanha, ilustrado por xilogravuras anônimas (reproduzidas nesta edição) baseadas nas suas descrições, e imediatamente tornou-se um best-seller em toda Europa. Trata-se da mais acurada e impressionante descrição do banquete antropofágico – o festim canibal praticado pelos povos Tupi. É, também (junto à Carta de Pero Vaz de Caminha) umas das primeiríssimas reportagens realizadas sobre os povos que viviam no que viria a ser o Brasil, um eletrizante relato feito por, como diz Eduardo Bueno no prefácio, “um estrangeiro em um mundo estranho”.

Com um estilo coloquial e direto, eis um livro soberbo e necessГЎrio, fundamental para a cultura brasileira.