Drone Warfare and Lawfare in a Post-Heroic Age

در دهه گذشته، ایالات متحده به سرعت پهپادهای نظامی شده را در صحنه های جنگ برای نظارت و همچنین کشتار هدفمند مستقر کرده است. سرعتی که پهپادها با آن ساخته و به کار گرفته شدند از توسعه یک چارچوب مرتبط برای بحث در مورد آنها پیشی گرفت و در نتیجه گفتگوهای اساسی در مورد این سلاح های مرگبار به دلیل عدم وجود یک لفاظی مشترک متوقف شد. جنگ و قانون جنگ با هواپیماهای بدون سرنشین معروف حسیان در عصر پس از قهرمانی این شکاف حیاتی را پر می کند.

با ناوگان رو به رشد بیش از 7500 پهپاد، این نمادها از آنچه یکی از تفسیرها نامگذاری شده است. جنگ‌های فشاری و بدون خونریزی تقریباً یک سوم نیروی هوایی ایالات متحده را تشکیل می‌دهند. استفاده از آنها به شدت مورد بحث است، برخی از آنها از نیروی هوایی دفاع می کنند که جان خلبانان را به خطر نمی اندازد، برخی دیگر استدلال می کنند که حملات هواپیماهای بدون سرنشین چرخه های خشونت علیه ایالات متحده، متحدان و منافع آن را تشویق می کند.

در این مطالعه برجسته. ، هاسیان راهبردهای استدلالی گفتمانی و بصری را روشن می کند که حامیان و منتقدان هواپیماهای بدون سرنشین هر دو به آنها تکیه می کنند. او به طور جامع بررسی می کند که چگونه مدافعان و مخالفان، تصاویر هواپیماهای بدون سرنشین، ارقام تلفات، "کاغذ سفید" دولتی، گزارش های سازمان های غیردولتی، مستندها و وبلاگ ها را برای حمایت از دیدگاه های خود تجزیه و تحلیل می کنند. او بازتاب‌ها و مفروضات ایدئولوژیک پشت این استدلال‌های قانونی، اخلاقی و نظامی را باز می‌کند.

بازدید از زبان قانونی رسمی که توسط قانون‌گذاران، رهبران سیاسی، و سیاست‌گذاران استفاده می‌شود و همچنین نظرات عمومی و بومی درباره هواپیماهای بدون سرنشین، جنگ با هواپیماهای بدون سرنشین و قانون در عصر پس از قهرمانی راهبردهای احساسی، شناختی، و رفتاری را که طرفداران برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و رسمی به کار می برند، با بی علاقگی روشن می کند.

In the past decade, the United States has rapidly deployed militarized drones in theaters of war for surveillance as well as targeted killing. The swiftness with which drones were created and put into service has outstripped the development of an associated framework for discussing them, with the result that basic conversations about these lethal weapons have been stymied for a lack of a shared rhetoric. Marouf Hasian’s Drone Warfare and Lawfare in a Post-Heroic Age fills that critical gap.

With a growing fleet of more than 7,500 drones, these emblems of what one commentary has dubbed “push-button, bloodless wars” comprise as much as a third of the US aircraft force. Their use is hotly debated, some championing air power that doesn’t risk the lives of pilots, others arguing that drone strikes encourage cycles of violence against the United States, its allies, and interests.

In this landmark study, Hasian illuminates both the discursive and visual argumentative strategies that drone supporters and critics both rely on. He comprehensively reviews how advocates and detractors parse and re-contextualize drone images, casualty figures, governmental “white papers,” NGO reports, documentaries, and blogs to support their points of view. He unpacks the ideological reflexes and assumptions behind these legal, ethical, and military arguments.

Visiting both formal legal language used by legislators, political leaders, and policy makers as well as public, vernacular commentaries about drones, Drone Warfare and Lawfare in a Post-Heroic Age dispassionately illuminates the emotive, cognitive, and behavioral strategies partisans use to influence public and official opinion.