Drives

به دنبال اشعار مطمئن روز به روز اولین مجموعه او، دومین مجموعه لئونتیا فلین، راننده، کتابی از سفرهای بی قرار - واقعی و خیالی - است که با مجموعه ای از غزلیات در هم آمیخته شده است. نویسندگان با شروع از بلفاست، جایی که او زندگی می کند، از تعدادی از شهرهای مختلف در اروپا و ایالات متحده بازدید می کند - هر کدام به مناسبت یک کارت پستال بیضی شکل در خانه خود است.

در کنار این گزارش ها. از خارج، پرتره های نویسندگان مرده در صفحات این کتاب سوسو می زنند - بودلر، پروست و بکت. اسقف، پلات و ویرجینیا وولف - همه جنبه‌های آشکاری از خودشان، ضعف‌ها و بیماری‌هایشان را آشکار می‌کنند، اما همچنین، ما گمان می‌کنیم، جنبه‌هایی از نویسنده بطن‌گویشان.

آنچه در این اشعار به اشتراک گذاشته می‌شود این است. امتناع خشمگین از نظر دریافت شده، از زبان بازیافتی و زائد. آنها به صورت خام در معرض دید قرار گرفته اند و با عصبانیت از فاصله آگاه هستند - فاصله بین آنچه نیاز دارد و آنچه دریافت می کند، بین عشق و آنچه از دست رفته است. به ویژه، ...

Following on from the assured day-to-day poems of her first collection, Leontia Flynn's second, Drives, is a book of restless journeys - real and imaginary - interspersed with a series of sonnets on writers. Beginning in Belfast, where she lives, she visits a disjointed number of cities in Europe and the States - each one the occasion for an elliptical postcard home to herself.

Alongside these reports from abroad, portraits of dead writers flicker through the pages of this book - Baudelaire, Proust and Beckett; Bishop, Plath and Virginia Woolf - all revealing aspects of themselves, their frailties and their sicknesses, but also, we suspect, aspects of their ventriloquising author.

What these poems share is a furious refusal of received opinion, of a language recycled and redundant; they are raw exposed and angrily aware of distance - the distance between what one needs and what one receives, between love and what is lost. In particular, the...