Drama Queen: One Autistic Woman and a Life of Unhelpful Labels

این چندین سال کاوش برای من طول کشیده است، اما اکنون در جایی هستم که اوتیسم را نه یک رنج و نه یک ابرقدرت می بینم. این فقط نقشه ای است که من هستم. هیچ درمانی وجود ندارد، اما از نظر من کاملاً خوب است. سارا گیبز، نویسنده فیلمنامه کمدی، در طول سی سال اول زندگی‌اش، برچسب‌های زیادی خورده بود.»
- یک بچه گریان، یک گربه ترسناک، یک پسر بچه لوس، یک آدم عجیب و غریب، یک خودنمایی - اما بیش از هر چیز دیگری، او را ملکه درام می نامیدند. هیچ کس رفتار او، غرق شدن یا احساسات شدید او را درک نکرد. او احساس می‌کرد که دیگران یک راز اجتماعی را می‌دانند که به او اجازه داده نشده بود. انگار زندگی مهمانی بود که او به آن دعوت نشده بود. چرا همه چیز لعنتی سخت بود؟ سارا نمی دانست که در سی سالگی یک برچسب دیگر به او داده می شود که مسیر زندگی او را برای همیشه تغییر می دهد. روزی که در مطب یک روانشناس بالینی در کنار همسرش نشسته بود، متوجه می‌شد که هرگز یک ملکه درام، یا عجیب‌وغریب یا بچه‌ای گریان نبوده است، اما همیشه اوتیستیک بوده است.




i>Drama Queen هم یک گشت و گذار در یک مغز اوتیستیک است و هم بیانیه ای که یک تشخیص در طیف، با حمایت، تسهیلات و درک درست، نباید مانعی برای زندگی پر از عشق و خنده باشد. و موفقیت این داستان یک زن است که سعی می کند در دنیایی جا بیفتد که اغلب سعی کرده او را طرد کند و مهمتر از همه، درباره زندگی برچسب ها و لذت از پاره کردن یک به یک آنها است.

'It has taken me several years of exploration, but I am at a place now where I see autism as neither an affliction nor a superpower. It's just the blueprint for who I am. There is no cure, but that's absolutely fine by me. To cure me of my autism would be to cure me of myself.'

During the first thirty years of her life, comedy script writer Sara Gibbs had been labelled a lot of things - a cry baby, a scaredy cat, a spoiled brat, a weirdo, a show off - but more than anything else, she'd been called a Drama Queen. No one understood her behaviour, her meltdowns or her intense emotions. She felt like everyone else knew a social secret that she hadn't been let in on; as if life was a party she hadn't been invited to. Why was everything so damn hard? Little did Sara know that, at the age of thirty, she would be given one more label that would change her life's trajectory forever. That one day, sitting next to her husband in a clinical psychologist's office, she would learn that she had never been a drama queen, or a weirdo, or a cry baby, but she had always been autistic.

Drama Queen is both a tour inside one autistic brain and a declaration that a diagnosis on the spectrum, with the right support, accommodations and understanding, doesn't have to be a barrier to life full of love, laughter and success. It is the story of one woman trying to fit into a world that has often tried to reject her and, most importantly, it's about a life of labels, and the joy of ripping them off one by one.