Drama and Curriculum: A Giant at the Door

این کتاب که توسط دست اندرکاران/نظریه پردازان درام نوشته شده است، تاریخچه مشترک طولانی، پیچیده و دوسویه نمایش (و تئاتر) و آموزش، رسمی و غیررسمی را به طور انتقادی بررسی می کند. گستره وسیعی از شخصیت‌های تاریخی و معاصر کلیدی و تأثیرات آن‌ها بر تمرین‌های آموزش درام، از جمله جنبش «گفتار و نمایش»، نمایشنامه و تئاتر در آموزش، نمایش درمانی و روان‌درام، و اشکال نوظهور مانند تئاتر کاربردی را شامل می‌شود. این کتاب در سفر خود از طریق بازی در سال‌های اولیه تا نمایش روی صحنه، چهار پارادایم هدف درام را شناسایی و توضیح می‌دهد: برای زبان، برای توسعه، به عنوان آموزش و به عنوان هنر. این نشان می‌دهد که چگونه این‌ها به روش‌های بسیار پیچیده‌ای در هم تنیده می‌شوند تا انواع مختلف یادگیری را برای زمینه‌های مختلف فراهم کنند، و چگونه گاهی اوقات در عمل و تئوری در هم پیچیده می‌شوند، در تلاش‌های مداوم دست اندرکاران نمایش و تئاتر برای تثبیت نمایش در برنامه درسی و حفظ آن. آنجا.

Written by drama practitioners/theorists, this book critically investigates the long, complex and ambivalent shared history of drama (and theatre) and education, formal and informal. The broad sweep takes in key historical and contemporary figures and their influences on drama education practice, including the ‘speech and drama’ movement, drama- and theatre-in-education, drama therapy and psychodrama, and emergent forms such as Applied Theatre. In its journey through play in the early years to the play on the stage, the book identifies and explains drama’s four paradigms of purpose: for language, for development, as pedagogy and as art-form. It shows how these interweave in highly intricate ways to provide different kinds of learning for different contexts, and how they sometimes become tangled in practice and theory, in the constant efforts of drama and theatre practitioners to get drama established in the curriculum, and keep it there.