Dr. Osamu Shimomura's Legacy and the Postwar Japanese Economy

این کتاب شرایط و سیاست‌های اقتصادی در دوران پس از جنگ اقتصاد ژاپن را از دیدگاه یک سیاست‌گذار تأثیرگذار توضیح می‌دهد. دکتر اوسامو شیمومورا یکی از برجسته ترین اقتصاددانان ژاپن است. او وارد وزارت دارایی شد و نقش مهمی در به فعلیت رساندن دوران رشد بالا از اواخر دهه 1950 تا اوایل دهه 70 ایفا کرد. "طرح درآمد دو برابری" که توسط کابینه ایکدا صادر می شود، از او سرچشمه می گیرد. لازم به ذکر است که در حالی که اکثر اقتصاددانان دیدگاه بدبینانه ای نسبت به آینده داشتند، شیمومورا شجاع و آینده نگر است.

نظریه شیمومورا نه تنها یکی از کارهای پیشگام در اقتصاد کلان است، بلکه با شرایط اقتصادی ژاپن نیز مطابقت دارد. شیمومورا اصل تقاضای موثر را بسط می دهد، به این معنی که نظریه او اثرات انباشت سرمایه را به ظرفیت تولید در بر می گیرد. در حالی که ممکن است استدلال شود که هارود (1939) و دومار (1946) قبلاً به آن دست یافته‌اند، نظریه شیمومورا توصیه‌های سیاستی را برای حفظ رشد اقتصادی بالا در برابر رشد بهره‌وری که باعث عرضه مازاد در بازار می‌شود، متمرکز می‌کند.

به طور خلاصه، شیمومورا یک کینزی است که به نشاط در بخش خصوصی خود معتقد است اما می‌داند که اقتصاد ژاپن به شدت به سیاست‌های اقتصاد کلان کمکی دولت نیاز دارد. این کتاب تأکید می‌کند که رشد سریع ژاپن عمدتاً مدیون کارآفرینی مرفهی است که در اقتصاد پر شده است، نه برنامه‌ریزی صرفاً دولت. نظریه دکتر شیمومورا ادعای ما را تأیید می کند.

This book elucidates the economic conditions and policies during the post War Japanese economy from the view point of an influential policy maker. Dr. Osamu Shimomura is one of the most eminent economists in Japan. He entered the Ministry of Finance and played a crucial role in actualizing the High-Growth era from the late 1950s to the early 70s. "The Doubling Income Plan", which is issued by the Ikeda cabinet, originates from him. It should be noted that while most economists held pessimistic view on the future, Shimomura is brave and foresighted.

Shimomura’s theory is not merely one of the pioneer works in macroeconomics, but also suits the economic conditions of Japan. Shimomura extends the principle of effective demand, which means that his theory includes effects of capital accumulation to production capacity. While one may argue that Harrod (1939) and Domar (1946) have already achieved that, Shimomura’s theory centers policy recommendations for sustaining the high economic growth against the productivity growth that would cause excess supply in the market.

Succinctly, Shimomura is a Keynesian who believes the vigor in its private sector but recognizes that Japanese economy urgently needs the government’s auxiliary macroeconomic policies. This book emphasizes that the rapid Japanese growth owes mainly to affluent entrepreneurship filled in the economy not to the sheer government’s planning. Dr. Shimomura’s theory endorses our assertion.