Down Home Missouri: When Girls Were Scary and Basketball Was King

زمانی که من سیزده ساله بودم، به دالتون، میسوری نقل مکان کردیم، که در نقشه راه وجود داشت، بنابراین پدرم می توانست بر مزرعه 960 هکتاری نظارت کند که او و دو شریکش چندین سال قبل خریده بودند. این بازگشت به ریشه های او بود. خانه جدید ما در دالتون بی‌نهایت بدوی‌تر از آپارتمان ما در ساوت ساید شیکاگو و حتی بدوی‌تر از خانه تپه‌ای عمه و عمویم در طرف دیگر شهرستان بود. هتلی بود که ده ها سال از مهمانان پذیرایی نکرده بود. این کابوسی بود که پدرم هرگز آن را ندیده بود. هتل نه تنها فاقد توالت سرپوشیده و آب آشامیدنی بود، بلکه امکانات حمام نیز نداشت.

در این روایت شوخ‌آمیز، جوئل ونس دوباره آنچه را که برای یک بچه شهری بود خلق می‌کند. زمانی که از زادگاهش در شیکاگو به کشور زادگاه پدرش در روستایی میسوری منتقل می‌شود، زندگی‌اش تقریباً به طور کامل تغییر می‌کند - جایی که بسکتبال رویداد اصلی اجتماعی بود و یک شب بیرون رفتن ممکن است سفری به همبرگر در شهر باشد.

در حالی که ونس در مورد بستگان خود و ریشه های آنها در میسوری و ویسکانسین می نویسد، تمرکز او بر روی سال های رشد خود در اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950 است. غم و اندوه دوران نوجوانی مفصل است، اما با مهارت خاص ونس در شوخ طبعی کم شده است. قرار ملاقات، بوسیدن فرانسوی، نوشیدن الکل، اخته کردن گراز، و کشاورزی حرفه ای تنها تعدادی از تجربیاتی است که ونس به یاد می آورد. برخوردهای خنده‌دار او با شهروندان محلی، ماجراجویی‌های اجتماعی‌اش و سوء استفاده‌های بی‌سابقه‌اش در تیم‌های بسکتبال و بیسبال دبیرستانی با تأملاتی در مورد مسائل مهم‌تر، مانند سوءمدیریت رودخانه میسوری و تالاب‌های آن توسط سپاه مهندسین، آمیخته شده است. او احساسات، رویاها و واقعیت های دوران دبیرستان خود را به اشتراک می گذارد و جوهر تجربیات بسیاری را که در اواسط قرن در غرب میانه زندگی می کردند، به تصویر می کشد.

اگرچه نوشته ونس خنده دار است – گاهی اوقات خنده دار. -با صدای بلند خنده دار- لحظات تلخی هم وجود دارد که واقعیت های زندگی و مرگ فوری و شخصی هستند. هر خواننده ای از پس زمینه شهر کوچک با خاطرات ونس همذات پنداری می کند و اکثر خوانندگان شهر سردرگمی ونس را در کنار آمدن با حرکت از شیکاگو به میسوری روستایی درک می کنند. با برگرداندن خواننده به زمانی که زندگی ساده‌تر بود و روزها طولانی‌تر به نظر می‌رسید، این خاطره پر جنب و جوش از سن بلوغ در یک شهر کوچک میسوری ساعت‌ها لذت را به همراه خواهد داشت.

When I was thirteen, we moved to Dalton, Missouri, a flyspeck on the road map, so my father could supervise the 960-acre farm he and his two partners had bought several years before. It was a return to his roots. Our new home in Dalton was infinitely more primitive than our South Side Chicago apartment and even more primitive than my aunt and uncle's hill-country house on the other side of the county. It was a hotel, one that hadn't entertained guests for decades. It was a nightmare the likes of which my father never had. Not only did the hotel lack an indoor toilet and potable water, it also had no bathing facility.

In this warmly witty account, Joel Vance re-creates what it was like for a city kid to have his life changed almost entirely when he is transplanted from his Chicago birthplace to his father's home country in rural Missouri—where basketball was the major social event and a night out might be a trip to the burger joint in town.

While Vance writes about his relatives and their roots in Missouri and Wisconsin, his focus is on his growing-up years in the late 1940s and early 1950s. The anguish of adolescence is detailed, but lightened with Vance's special skill for humor. Dating, French kissing, drinking, hog castration, and vocational agriculture are just a few of the experiences that Vance recalls. His comical encounters with the local citizenry, his social misadventures, and his fumbling exploits on the high school basketball and baseball teams are interwoven with reflections on weightier matters, such as the mismanagement of the Missouri River and its wetlands by the Corps of Engineers. He shares his emotions, his dreams, and the realities of his high school days, capturing the essence of the experiences of many who lived in the Midwest at midcentury.

Although Vance's writing is funny—sometimes laugh-out-loud funny—there are poignant moments, too, when the realities of life and death are immediate and personal. Any reader from a small-town background will identify with Vance's memories, and most city readers will understand Vance's confusion in coping with the move from Chicago to rural Missouri. Taking the reader back to a time when life was simpler and days seemed longer, this lively recollection of coming of age in a small Missouri town will provide hours of enjoyment.