Double Vision: Moral Philosophy and Shakespearean Drama

هملت به هوراتیو می‌گوید که در آسمان و زمین چیزهای بیشتری از آنچه در فلسفه او تصور می‌شود وجود دارد. در چشم انداز دوگانه، فیلسوف و منتقد ادبی تزاچی زامیر استدلال می‌کند که در هملت چیزهای بیشتری از آنچه بیشتر فیلسوفان در رویاهایشان می‌بینند - یا حداقل اعتراف می‌کنند - وجود دارد. ضمیر با ارائه یک مورد اصیل و قانع کننده برای ارزش فلسفی ادبیات، پیشنهاد می کند که برخی از بینش های مهم فلسفی را فقط می توان از طریق ادبیات به دست آورد. اما اگر ادبیات صرفاً به‌عنوان یک شکرگذاری زیبایی‌شناختی یک قرص مفهومی به کار گرفته شود، نمی‌توان به چنین بینش‌هایی دست یافت. دانش فلسفی با ادبی بودن ادبیات مخالف نیست، بلکه با آن همخوانی دارد. ضمیر با تمرکز بر تجربه خواندن ادبیات به عنوان ادبیات و نه فلسفه، چارچوبی نظری را برای نقد ادبی فلسفی تعیین می کند که هم برای فیلسوفان و هم برای منتقدان ادبی جذاب خواهد بود.

Double Vision به درک فلسفی مربوط می شود. ناشی از تجربه زیبایی‌شناختی ادبیات. آثار ادبی می‌توانند به‌عنوان استدلال‌های فلسفی معتبر عمل کنند - نه آن‌هایی که در آنها ادعاها به طور قطعی نشان داده شود، بلکه در آنها ادعاها قابل قبول باشد. ضمیر استدلال می‌کند که چنین ادعاهایی در ساختاری تجربی جای می‌گیرند که خود بعد مهمی از دانستن است. ضمیر با توسعه گزارشی از رابطه ادبیات با دانش، اخلاق و بلاغت و پیشبرد خوانش های فلسفی-ادبی از ریچارد سوم، مکبث، رومئو و ژولیت، اتللو، آنتونی و کلئوپاترا، هملت و شاه لیر، نشان می دهد که چگونه رویکرد او می تواند باز شود. متن‌های آشنا به روش‌های شگفت‌انگیز و ارزشمند.

Hamlet tells Horatio that there are more things in heaven and earth than are dreamt of in his philosophy. In Double Vision , philosopher and literary critic Tzachi Zamir argues that there are more things in Hamlet than are dreamt of--or at least conceded--by most philosophers. Making an original and persuasive case for the philosophical value of literature, Zamir suggests that certain important philosophical insights can be gained only through literature. But such insights cannot be reached if literature is deployed merely as an aesthetic sugaring of a conceptual pill. Philosophical knowledge is not opposed to, but is consonant with, the literariness of literature. By focusing on the experience of reading literature as literature and not philosophy, Zamir sets a theoretical framework for a philosophically oriented literary criticism that will appeal both to philosophers and literary critics.

Double Vision is concerned with the philosophical understanding induced by the aesthetic experience of literature. Literary works can function as credible philosophical arguments--not ones in which claims are conclusively demonstrated, but in which claims are made plausible. Such claims, Zamir argues, are embedded within an experiential structure that is itself a crucial dimension of knowing. Developing an account of literature's relation to knowledge, morality, and rhetoric, and advancing philosophical-literary readings of Richard III, Macbeth, Romeo and Juliet, Othello, Antony and Cleopatra, Hamlet , and King Lear , Zamir shows how his approach can open up familiar texts in surprising and rewarding ways.