Dostoevsky and the Realists: Dickens, Flaubert, Tolstoy

ویرایش:  
نویسندگان: Slobodanka M. Vladiv-Glover  
سری: Peter Lang Humanities list 
ISBN (شابک) : 1433152231, 9781433152238 
ناشر: Peter Lang Inc., International Academic Publishers 
سال نشر: 2019 
تعداد صفحات: 216
[230] 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 1 Mb 

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

داستایوفسکی و رئالیست ها: دیکنز، فلوبر، تولستوی بازتعریف بنیادی از رئالیسم به عنوان یک پدیده تاریخی ارائه می دهد که در مانیفست های ادبی دهه 1840 در سه قانون ادبی ملی (انگلیسی، فرانسوی و روسی) که از نویسندگان دعوت می کند تا آداب و رسوم جوامع خود را برای آیندگان ثبت کنند و در نتیجه به «مورخین محلی» تبدیل شوند. به تاریخ به عنوان تبارشناسی و به یک پدیدارشناسی سوبژکتیویته مدرن. دیکنز، فلوبر و تولستوی از طریق شعری مشترک و همچنین از طریق تحلیل ساختارشکن و/یا روانکاوانه رمان های مربوطه خود، که در چارچوب آموزه های مختلف زیبایی، از جمله باور هنری خود داستایوفسکی در سال 1860 تفسیر می شوند، با داستایوفسکی ارتباط برقرار می کنند. در این زمینه وسیع از زیبایی‌شناسی اروپا و قانون ادبی اروپا، دیدگاه خود داستایوفسکی از تاریخ در منظری جدید روشن می‌شود، که در آن مفهوم او از «خاک» از نقاب محافظه‌کارانه‌اش که در پس آن ظاهر می‌شود، خالی می‌شود. تبعید) داستایوفسکی با دیدگاه های سوسیالیستی و پان اروپایی. پرتره داستایوفسکی که از مطالعه حاضر به دست می آید، تصویر یک نویسنده اروپایی با زیبایی شناسی رادیکال مدرن و با جهت گیری سیاسی مترقی است که با وابستگی پیش از تبعید او به سوسیالیسم اتوپیایی همخوانی دارد.

Dostoevsky and the Realists: Dickens, Flaubert, Tolstoy​ offers a radical redefinition of Realism as a historical phenomenon, grounded in the literary manifestoes of the 1840s in three national literary canons (English, French and Russian) which issue a call to writers to record the manners and mores of their societies for posterity and thus to become "local historians." The sketch of manners becomes the instituting genre of Realism but is transformed in the major novels of the Realists into history as genealogy and into a phenomenology of modern subjectivity. Dickens, Flaubert and Tolstoy are brought into relation with Dostoevsky via a shared poetics as well as through a deconstructive and/or psychoanalytic analysis of their respective novels, which are interpreted in the context of various doctrines of Beauty, including Dostoevsky’s own artistic credo of 1860. In this broad context of European aesthetics and the European literary canon, Dostoevsky’s own view of history is illuminated in a new perspective, in which his concept of the "soil" is stripped of its conservative mask behind which emerges a (post-exile) Dostoevsky with socialist, pan-European views. The portrait of Dostoevsky which thus emerges from the present study is that of a European writer with a radically modern aesthetics and with a progressivist political orientation which is in consonance with his pre-exile affiliation with utopian socialism.