Dossiers pédagogique d'après le film Amélie (2 dossiers)

دسته بندی: خارجی: فرانسوی
ویرایش:  
 
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 0 
زبان: French 
فرمت فایل : RAR (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 788 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 51,000

آملی (به فرانسوی Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain؛ فرانسه، 2001) یک کمدی رمانتیک از ژان پیر ژونه است. عنوان فیلم از فرانسه به صورت «سرنوشت فوق‌العاده آملی پولن» ترجمه شده است. در توزیع روسی، فیلم به سادگی «آملی» نامیده می‌شد (در برخی ترجمه‌ها آن را «آملی از مونت‌مارتر» نیز می‌نامیدند).
سال‌های کودکی آملی در دنیایی تخیلی و تنهایی سپری می‌شود. پدر غیر اجتماعی او به اشتباه او را نقص قلبی تشخیص داد (او زمان بسیار کمی را به او اختصاص داد ، بنابراین آملی در طول معاینات پزشکی ماهانه بسیار نگران بود) و دختر مجبور شد در خانه به تحصیل علم بپردازد و فرصت دوستیابی را از دست داد. مادر آملی در اثر سقوط یک توریست کانادایی انتحاری از بالای کلیسای نوتردام روی سرش به طرز غم انگیزی جان باخت. مقبره ای مینیاتوری برای خاکستر آن مرحوم در باغ خانواده پولن در حال ساخت است. حتی در آنجا، دنیای اسباب بازی و افسانه ای حاکم است. در بزرگسالی، آملی خانه پدرش را ترک می کند. او در کافه Two Mills در مونمارتر کار می کند و سعی می کند \"چند بار\" با مردان رابطه جنسی داشته باشد، اما تلاش های او \"قانع کننده نبود.\" املی است. بسیار مبتکر است و می داند چگونه از شادی های کوچک روزمره لذت ببرد: گذاشتن دست در کیسه لوبیا، شکستن پوسته کرم بروله با قاشق چای خوری، پرتاب \"پنکیک\" در امتداد کانال سنت مارتین. اما در غروب 30 آگوست، زندگی او تغییر می کند: کاملاً تصادفی، آملی در اتاقش انباری با سربازان حلبی، توپ های شیشه ای و سایر گنجینه های کودکان را پیدا می کند که متعلق به پسری ناشناس است که زمانی در آن زندگی می کرد. آپارتمان او که اکنون یک مرد بالغ پنجاه ساله است. ما باید \"گنجینه ها\" را به صاحبش برگردانیم! و آملی برای خودش تصمیم می گیرد: اگر یک ایده موفق برخی از احساسات را در او بیدار کند، پس او تمام زندگی خود را وقف مراقبت از خوشبختی دیگران خواهد کرد. اگر نه، خیلی بدتر... در دنیای ما، چنین هدفی در زندگی عجیب به نظر می رسد... اما در دنیای آملی نه. و بنابراین، اگرچه با با دشواری بسیار، صاحب این کش را پیدا می کند. آملی با نفس بند آمده منتظر واکنش اوست. در بار در یک کافه نشسته، او می شنود که او اعتراف می کند که از دریافت چنین اخباری از کودکی خوشحال است. تصمیم گرفته شده است! از این به بعد آملی در زندگی دیگران دخالت می کند. پس از ماجرای بازگرداندن «گنج‌ها»، او به یکی از کارگران «دو میلز» کمک می‌کند تا عشق را در قالب مردی با ضبط صدا پیدا کند و با جعل یک کتاب امید را به زنی که با او در یک خانه زندگی می‌کند باز می‌گرداند. نامه ای از همسر مرحومش او پدرش را فراموش نمی کند: از آنجایی که او هنوز جایی نرفته است، اجازه دهید گنوم سرامیکی محبوبش از او بازدید کند! آملی از مهماندار هواپیما که می‌شناسد می‌خواهد که از گنوم در شهرهای مختلف در پس زمینه مکان‌های دیدنی عکس بگیرد و عکس‌های حاصل را برای پدرش می‌فرستد. اینجا شروع می‌شود. آملی پس از از دست دادن قطار، شب را در مترو سپری می کند و صبح به طور تصادفی به مردی برخورد می کند که زیر یکی از غرفه های عکس را زیر و رو می کند. با دیدن او به نظر می رسد ترسیده است و سپس با توجه به کسی به دنبال او می دود. در راه، آلبوم را گم می کند. آملی او را پیدا می کند. این آلبوم مملو از عکس‌های مچاله شده و پاره شده است – عکس‌های بدی که توسط مشتریان ناراضی غرفه عکس پرتاب شده و توسط این فرد عجیب و غریب برداشته شده است. این آلبوم اغلب حاوی عکس هایی از همان شخص است. به نظر می رسد چهره ای مرده دارد... بدون احساسات... بی جان... آملی این افکار را با مرد شیشه ای یکی از ساکنان خانه اش در میان می گذارد. آنها با هم تصمیم می گیرند راز را کشف کنند: چه نوع شخصی در این عکس های عجیب و غریب به تصویر کشیده شده است؟ نگران همین سوال است. آملی موفق به حل معما می‌شود و سرنخ‌ها و معماهایی به نینو می‌دهد: عکسی از خود در ماسک زورو، فلش‌هایی روی آسفالت، شمشیربازی. در نتیجه، آنها او را مستقیماً به سمت آن شخص بی جان مرموز که در عکس ها به تصویر کشیده شده، هدایت می کنند. و معلوم شد که او یک صنعتگر معمولی است که وقتی چیزی در غرفه‌های عکس می‌شکند، آن‌ها را تعمیر می‌کند، و این عکس‌ها فقط عکس‌های آزمایشی هستند و بررسی می‌کنند! نینو و آملی در نهایت با دانستن یکدیگر ملاقات می‌کنند. کدام یک کدام است. و معلوم می شود که آنها برای یکدیگر ساخته شده اند. املی به این ترتیب با کمک به دیگران به خود کمک کرد: او نه بیشتر و نه کمتر - عشق خود را پیدا کرد.

«Амели» (фр. Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain; Франция, 2001) — романтическая комедия Жан-Пьера Жёне. Название фильма переводится с французского как «Необыкновенная судьба Амели Пулен». В русском прокате фильм назывался просто «Амели» (в некоторых переводах также — «Амели с Монмартра»).
Детские годы Амели проходят в вымышленном мире и одиночестве. Её нелюдимый отец ошибочно диагностировал ей порок сердца (он уделял ей слишком мало времени, поэтому при проведении ежемесячных медицинских обследований Амели сильно волновалась), и девочке пришлось изучать науки дома, лишившись возможности найти друзей. Мать Амели трагически погибла, когда ей на голову с вершины собора Нотр-Дама свалилась туристка-самоубийца из Канады. В саду семейства Пулен сооружается миниатюрный мавзолей для праха погибшей. Даже там царит игрушечный, сказочный мир. Став взрослой, Амели покидает отцовский дом. Она работает в кафе «Две Мельницы» на Монмартре, "пару раз" пробует заниматься сексом с мужчинами, но её попытки «оказываются неубедительными». Амели весьма изобретательна и умеет находить удовольствие в маленьких повседневных радостях: опускать руку в мешок с фасолью, надламывать чайной ложечкой корочку крем-брюле, пускать «блинчики» по каналу Сен-Мартен. Но вечером 30 августа её жизнь меняется: совершенно случайно Амели находит в своей комнате тайник с оловянными солдатиками, стеклянными шариками и прочими детскими сокровищами, принадлежавшими неизвестному мальчику, жившему когда-то в её квартире, теперь уже взрослому пятидесятилетнему мужчине. Нужно вернуть «сокровища» владельцу! И Амели решает для себя: если удавшаяся задумка пробудит в ней какие-нибудь чувства, то она всю жизнь посвятит заботе о счастье других людей; если же нет — тем хуже… В нашем мире такая цель жизни покажется странной… Но не в мире Амели. И вот она, хоть и с большим трудом, находит владельца этого тайника. Амели с замиранием сердца ждёт его реакции. Сидя за стойкой бара в кафе она слышит его признание, что он счастлив получить такую вот весточку из детства. Решено! Отныне Амели вмешивается в жизнь других людей. После истории с возвратом «сокровищ», она помогает одной из работниц «Двух Мельниц» найти любовь в образе мужчины с диктофоном, возвращает надежду женщине, живущей в одном доме с ней, подделав письмо от покойного мужа. Не забывает она и про своего отца: раз он так до сих пор нигде и не побывал, то пусть его любимый керамический гном побывает! Амели просит знакомую стюардессу фотографировать гнома в разных городах на фоне достопримечательностей и отсылает получившиеся снимки отцу. Тут и происходит завязка. Опоздав на поезд, Амели остаётся ночевать в метро, а утром она натыкается на парня, роющегося под одной из фотокабинок. Увидев её, он как будто пугается, а потом, заметив кого-то, бежит за ним. По дороге он теряет альбом. Его-то и находит Амели. В этом альбоме наклеены смятые и порванные фотографии — очевидно, неудачные снимки, выброшенные недовольными клиентами фотокабинок и подобранные этим чудаком. В альбоме часто встречается фото одного и того же человека. У него как будто мёртвое лицо… Без эмоций… Неживое… Этими мыслями Амели делится со Стеклянным Человеком, одним из жильцов её дома. Вместе они решают разгадать тайну: что за человек изображён на этих странных фотографиях? Как оказалось, Нино, того самого парня, что потерял книгу с фотокарточками, волнует тот же вопрос. Амели удаётся разгадать тайну, и она подбрасывает Нино подсказки-загадки: свою фотографию в маске Зорро, стрелки на асфальте, шарады. В результате они приводят его прямо к тому загадочному неживому человеку, изображённому на фотографиях. А он оказывается обычным мастером, который чинит фотокабины, когда в них что-то ломается, а эти фото — просто пробные снимки, проверка! Нино и Амели наконец-то встречаются, зная, кто из них кто. И оказывается, что они созданы друг для друга. Таким вот образом, помогая другим, Амели помогла и себе самой: она нашла ни много, ни мало — свою любовь.