دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Dos visiones de España
دانلود کتاب دو چشم انداز از اسپانیا
مشخصات کتاب
Dos visiones de España
ویرایش: نویسندگان: Manuel Azaña &, José Ortega y Gasset سری: ناشر: سال نشر: تعداد صفحات: زبان: Spanish فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 282 Kb
قیمت کتاب (تومان) : 36,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Dos visiones de España به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب دو چشم انداز از اسپانیا نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب دو چشم انداز از اسپانیا
در سال 1931، دو تن از مهم‌ترین شخصیت‌های فکری اسپانیا در نیمه اول قرن بیستم در پارلمان مؤسسان ملاقات کردند: مانوئل آزانیا، رئیس‌جمهور دولت جمهوری، و فیلسوف خوزه اورتگا و گاست، که در آن زمان جایگاه معاون برای لئون. هر دو، از نظر ایدئولوژی سیاسی مربوطه خود، در ایجاد جمهوری دوم مشارکت داشتند: آزانا، به عنوان یکی از اعضای کمیته انقلابی که پایه‌های ظهور رژیم جدید را پی ریزی کرد. Ortega y Gasset، به عنوان بنیانگذار، همراه با روشنفکران در قد و قواره گرگوریو مارانیون و پرز آیالا، از انجمن برای خدمات جمهوری. در طول سه سال کوتاه همزیستی پارلمانی، هر دو به نوسازی های عمیقی مانند قانونی کردن ازدواج مدنی و طلاق، قانون اصلاحات ارضی و تلاش برای «جمهوری کردن» نهادهای نظامی کمک کردند. اما هیچ بحث دیگری به اندازه بحث در مورد اساسنامه خودمختاری کاتالونیا، که توسط خود آزانا تشویق شد، در سپتامبر 1932 با اکثریت قاطع به تصویب رسید، تلاش های آنها را قطبی نکرد. مقدمه چارچوب قانونی جدید بحث شدیدی در مورد هویت اسپانیا به عنوان یک ملت و الگوی دولتی آینده بود که باید همزیستی را تضمین کند. جلسات کورتس که در آن ماه می 1932 برگزار شد، منعکس کننده دو مفهوم بود که دو شخصیت کلیدی سیاست و فلسفه اسپانیا از آن با شدت و حرارت دفاع کردند. خوزه اورتگا و مانوئل آزانا پیش از اتاقی که فضای زندگی در یک لحظه تاریخی در آن دمیده می‌شد، دیدگاه‌های مربوطه خود را از اینکه هویت اسپانیا به‌عنوان یک ملت در آینده چگونه باید باشد، ارائه کردند. پس از گذشت بیش از هفتاد سال از زمان طنین‌اندازی سخنرانی‌های آنها در کورتس، استدلال‌هایی که هر دو سخنران با چنین شیوایی، استحکام و انسجامی مطرح کردند، حتی یک ذره از اعتبار خود را در جامعه ما از دست نداده است. اگرچه به سختی می‌توانیم آنها را در طیف گسترده‌ای از سیاست‌های کنونی به این روشنی بیان کنیم.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
En 1931 coincidieron en las Cortes Constituyentes dos de las figuras intelectuales de mayor relevancia de la España de la primera mitad del siglo XX: Manuel Azaña, presidente del Gobierno de la República, y el filósofo José Ortega y Gasset, que por aquel entonces ocupaba un escaño de diputado por León. Ambos, desde su respectivas ideologías políticas, habían contribuido a la instauración de la Segunda República: Azaña, como miembro del comité revolucionario que sentó las bases del advenimiento del nuevo régimen; Ortega y Gasset, como fundador, junto a intelectuales de la talla de Gregorio Marañón y Pérez Ayala, de la Agrupación al Servicio de la República. Durante sus tres años escasos de convivencia parlamentaria, ambos contribuyeron a acometer renovaciones tan profundas como la legalización del matrimonio civil y el divorcio, la Ley de la Reforma Agraria y el intento de «republicanizar» las instituciones militares. Pero ningún otro debate polarizó tanto sus esfuerzos como la discusión sobre el Estatuto de Autonomía de Cataluña, que, alentado por el propio Azaña, se aprobó en septiembre de 1932 por una abrumadora mayoría. El nuevo marco legal fue precedido de una intensa discusión sobre la identidad de España como nación y sobre el futuro modelo de Estado que debía garantizar la convivencia. Las sesiones de las Cortes que se celebraron en aquel mes de mayo de 1932 reflejaron dos concepciones, defendidas con intensidad y ardor por dos figuras claves de la política y la filosofía españolas. Ante un hemiciclo en el que se respiraba el ambiente de estar viviendo un momento histórico, José Ortega y Gasset y Manuel Azaña presentaron sus respectivas visiones de cuál debía ser en el futuro la identidad de España como nación. Transcurridos más de setenta años desde que sus discursos resonaran en las Cortes, los argumentos desarrollados por ambos oradores con tanta elocuencia, solidez y coherencia no han perdido ni un ápice de su vigencia en nuestra sociedad; aunque difícilmente los hallaremos tan brillantemente expresados en el amplio espectro de la política actual.
