Domesticating Human Rights: A Reappraisal of their Cultural-Political Critiques and their Imperialistic Use

این کتاب یک مفهوم فلسفی از حقوق بشر را توسعه می دهد که به طور رضایت بخشی به چالش های مطرح شده توسط منتقدان فرهنگی و سیاسی حقوق بشر، که ادعا می کنند جنبش حقوق بشر معاصر در حال ترویج ایدئولوژی امپریالیستی و مداخله بشردوستانه است، پاسخ می دهد. برای حمایت از حقوق بشر یک استعمار نو است. این ادعاها بر هنجار و اثربخشی حقوق بشر تأثیر می گذارد. به همین دلیل است که باید آنها را جدی گرفت. در عین حال، همین روایت فلسفی صلیبیون امپریالیستی را که از استفاده امپریالیستی از حقوق بشر توسط غرب برای پیشبرد فرهنگ لیبرال حمایت می کنند، طرد می کند.

بنابراین، کتاب پس از توضیح و افشای این انتقادات، آنها را با نظریه‌های حقوق بشر جان رالز و یورگن هابرماس مواجه می‌کند تا ببیند آیا می‌توان به آنها پرداخت. متأسفانه نیستند. بنابراین، با نشان دادن این که این دو گزارش فلسفی از حقوق بشر به چالش‌های پسااستعماری پاسخ قانع‌کننده‌ای نمی‌دهند، این کتاب یک مفهوم جایگزین ارائه می‌کند که درک حقوق بشر را از رویه‌های محلی استخراج می‌کند. این یک مفهوم چند لایه است که بر دولت متمرکز نیست، بلکه آن را در شبکه بزرگتری از بازیگران دخیل در شکل دادن به عملکرد و معنای حقوق بشر ادغام می کند. در مواجهه با چالش‌ها، این مفهوم جدید راه امیدوارکننده‌ای را برای پرداختن به آنها به طور رضایت‌بخش ارائه می‌دهد و حتی به پرسش‌های کلاسیک جهان‌شمولی حقوق بشر، و نیز تنش بین جهان‌شمولی و نسبی‌گرایی، نور جدیدی می‌افکند.

This book develops a philosophical conception of human rights that responds satisfactorily to the challenges raised by cultural and political critics of human rights, who contend that the contemporary human rights movement is promoting an imperialist ideology, and that the humanitarian intervention for protecting human rights is a neo-colonialism. These claims affect the normativity and effectiveness of human rights; that is why they have to be taken seriously. At the same time, the same philosophical account dismisses the imperialist crusaders who support the imperialistic use of human rights by the West to advance liberal culture.

Thus, after elaborating and exposing these criticisms, the book confronts them to the human rights theories of John Rawls and Jürgen Habermas, in order to see whether they can be addressed. Unfortunately, they are not. Therefore, having shown that these two philosophical accounts of human rights do not respond convincingly to those the postcolonial challenges, the book provides an alternative conception that draws the understanding of human rights from local practices. It is a multilayer conception which is not centered on state, but rather integrates it in a larger web of actors involved in shaping the practice and meaning of human rights. Confronted to the challenges, this new conception offers a promising way for addressing them satisfactorily, and it even sheds new light to the classical questions of universality of human rights, as well as the tension between universalism and relativism.