Doing the Best We Can: An Essay in Informal Deontic Logic

چند سال پیش به یک مقاله کوچک شگفت‌انگیز برخوردم که در آن هکتور-نری کاستاندا نشان می‌دهد که نسخه‌های استاندارد کنش فایده‌گرایانه به طور رسمی نامنسجم هستند. من مجذوب استدلال او شدم. مدتها به نظرم می رسید که درک محکمی از فایده گرایی عملی دارم. در واقع، اغلب به نظرم می رسید که این واضح ترین و جذاب ترین نظریه هنجاری است. با این حال، در اینجا یک استدلال ساده و نسبتاً غیر قابل بحث وجود داشت که تنها با برخی فرضیات پیش پا افتاده نشان داد که این دکترین عملاً غیرقابل درک است. اصل بحث کاستاندا این است: فرض کنید ما فایده‌گرایی کنشی را این دیدگاه می‌دانیم که یک عمل اجباری است اگر و تنها در صورتی که فایده آن از هر جایگزینی بیشتر باشد. فرض کنید برای فلان شخص واجب است که یک عمل را دو جزء انجام دهد - می توانیم آن را «الف و ب» بنامیم. پس بدیهی است که انجام اجزای الف و ب نیز بر این شخص واجب است. اگر فعل فایده گرایی درست بود، ظاهراً می توانستیم استنباط کنیم که فایده الف و ب بالاتر از الف و بالاتر از آن است. از B (زیرا A & B واجب است و سایر اعمال جایگزین A و B هستند).

Several years ago I came across a marvelous little paper in which Hector-Neri Castaneda shows that standard versions of act utilitarian­ l ism are formally incoherent. I was intrigued by his argument. It had long seemed to me that I had a firm grasp on act utilitarianism. Indeed, it had often seemed to me that it was the clearest and most attractive of normative theories. Yet here was a simple and relatively uncontrover­ sial argument that showed, with only some trivial assumptions, that the doctrine is virtually unintelligible. The gist of Castaneda's argument is this: suppose we understand act utilitarianism to be the view that an act is obligatory if and only if its utility exceeds that of each alternative. Suppose it is obligatory for a certain person to perform an act with two parts - we can call it 'A & B'. Then, obviously enough, it is also obligatory for this person to perform the parts, A and B. If act utilitarianism were true, we appar­ ently could infer that the utility of A & B is higher than that of A, and higher than that of B (because A & B is obligatory, and the other acts are alternatives to A & B).