Does Altruism Exist?: Culture, Genes, and the Welfare of Others

آیا نوع دوستی وجود دارد؟ یا طبیعت انسان کاملاً خودخواه است؟ در این کتاب شیوا و قابل دسترس، زیست شناس مشهور دیوید اسلون ویلسون بر اساس آخرین پیشرفت های علم تکامل، پاسخ های جدیدی به این سوال قدیمی ارائه می دهد.
 
از دیدگاه تکاملی، ویلسون استدلال می کند، نوع دوستی به طور جدایی ناپذیری با سازماندهی عملکردی گروه ها "گروه هایی که کار می کنند" غیرقابل انکار در طبیعت و جامعه بشری وجود دارند، اگرچه شرایط خاصی برای تکامل آنها لازم است. انسان ها یکی از گروهی ترین گونه های روی زمین هستند که از جهاتی با کلنی های حشرات اجتماعی و موجودات چند سلولی قابل مقایسه است. این مورد که نوع‌دوستی در همه گونه‌های اجتماعی تکامل می‌یابد، به‌طور شگفت‌انگیزی ساده است.
 
با این حال، پیامدهای آن برای جامعه بشری چندان واضح نیست. برخی از ارجمندترین معیارها برای تعریف نوع دوستی ارزش چندانی ندارند، بیش از آن که ما اهمیت زیادی برای پرداخت پول نقد یا چک داشته باشیم. نوع دوستی که بر حسب افکار و احساسات تعریف شده است به طور مشخص در دین غایب است، اگرچه نوع دوستی که بر حسب عمل تعریف می شود به طور مشخص وجود دارد. دلیل اقتصادی خودخواهی را می توان قاطعانه رد کرد. کیفیت زندگی روزمره به شدت به افرادی بستگی دارد که آشکارا به رفاه دیگران اهمیت می دهند. با این حال، مانند هر سازگاری دیگری، نوع دوستی می تواند تظاهرات بیمارگونه داشته باشد. ویلسون با نشان دادن اینکه چگونه یک نظریه اجتماعی که فراتر از نوع دوستی است با تمرکز بر عملکرد گروهی می‌تواند به بهبود شرایط انسانی کمک کند، نتیجه‌گیری می‌کند.

Does altruism exist? Or is human nature entirely selfish? In this eloquent and accessible book, famed biologist David Sloan Wilson provides new answers to this age-old question based on the latest developments in evolutionary science.
 
From an evolutionary viewpoint, Wilson argues, altruism is inextricably linked to the functional organization of groups. “Groups that work” undeniably exist in nature and human society, although special conditions are required for their evolution. Humans are one of the most groupish species on earth, in some ways comparable to social insect colonies and multi-cellular organisms. The case that altruism evolves in all social species is surprisingly simple to make.
 
Yet the implications for human society are far from obvious. Some of the most venerable criteria for defining altruism aren’t worth caring much about, any more than we care much whether we are paid by cash or check. Altruism defined in terms of thoughts and feelings is notably absent from religion, even though altruism defined in terms of action is notably present. The economic case for selfishness can be decisively rejected. The quality of everyday life depends critically on people who overtly care about the welfare of others. Yet, like any other adaptation, altruism can have pathological manifestations. Wilson concludes by showing how a social theory that goes beyond altruism by focusing on group function can help to improve the human condition.