دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Mircea Eliade (editor)
سری: Religioni
ISBN (شابک) : 881641619X, 9788816416192
ناشر: Jaca Book
سال نشر: 2020
تعداد صفحات: 198
زبان: Italian
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Dizionario delle immagini del sacro به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب فرهنگ لغت تصاویر مقدس نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مورخ ادیان، جولین ریس، در توافق با دیرینهانتروپولوژیست ایو کوپنز، «آگاهی هومو هابیلیس را به عنوان خالق فرهنگ برجسته کرد. انسان از نخستین آفرینشهای خود دست از اکتشافات و آفرینش بر نمیدارد، زیرا تأمل در هر اکتشاف به آفرینش جدیدی دامن میزند.» انسان از ابتدا هومو سمبلیکوس است، خالق ریتم ها، صداها، فضاهای زندگی، اشکال، تصاویر. شاید تصاویر در آخر قرار گیرند، اما سنگ چخماق که به عنوان یک مصنوع دو طرفه تراشیده شده است به شاهکاری از تقارن و هماهنگی تبدیل می شود. در همین چند صد هزار سال پیش، زیباترین سنگ چخماق ها، مانند دسته گل های رنگارنگ بعدی، در قبرها قرار گرفتند. چند ده هزار سال پیش، هنر صخره ای سراسر سیاره را با تصاویر آیینی و نمادین پوشانده بود. غار Lascaux در فرانسه را \"سیستین ماقبل تاریخ\" نامیده اند، نقاشی های حیوانات با ابهت بر روی دیوارها و سقف ها نحوی از اسطوره را تشکیل می دهد. تنها ده هزار سال قبل از دوران ما، تصاویر خدایان با تأیید بیتحرکی آغاز و تکثیر شد، همانطور که شهر «چتال هیوک» در ترکیه گواه آن است. برای انسان کم تحرک، تصاویر برای ارتباط با سرنوشت و کیهان ضروری هستند. ادیان بزرگ نیز از طریق نمادها، اسطوره ها و آیین ها بیان می شوند، اما گاهی قرن ها قبل از اینکه تصاویر مقدس به صورت مجازی شکل می گیرند، می گذرد. گاهی ترس از توهین به امر الهی منجر به ممنوعیت تصاویر می شود، اما نمادهای شمایل در مقایسه با شمایل شکنان تمایل دارند خود را نشان دهند. نیاز به تصاویر برای انسان بسیار زیاد است و ادیان بزرگترین منبع بوده اند. توسعه هنر در همه فرهنگ ها این را به ما نشان می دهد. قدرت میتواند تصاویر را به بردگی بکشد و امر مقدس را تنزل دهد، اما نیاز به امر مقدس و معنا از راههای دیگر دوباره ظاهر میشود، همانطور که در مورد راهبانی که به نقاشی شمایلها ادامه میدادند نیز چنین بود. این نمونه همچنین در دنیای مدرن سکولار، از جیغ مونک گرفته تا آسمان پرستاره ون گوگ و انتزاعات کاندینسکی، دوباره ظاهر می شود.
Lo storico delle Religioni Julien Ries, in accordo col paleoantropologo Yves Coppens, ha messo in risalto «la coscienza di creatore di cultura di Homo habilis. A partire dalle sue prime realizzazioni l’Uomo non cessa di fare scoperte e di creare, poiché la riflessione su ogni scoperta alimenta una nuova creazione». Dall’origine l’Uomo è Homo simbolicus, creatore di ritmi, suoni, spazi di vita, forme, immagini. Forse le immagini giungono per ultime, ma una selce scheggiata, in modo da essere un manufatto bifacciale, diventa un capolavoro di simmetria e armonia. Già alcune centinaia di migliaia di anni fa le selci più belle sono poste nelle sepolture, così come in seguito mazzi di fiori variopinti. Alcune decine di migliaia di anni fa l’Arte rupestre copre tutto il pianeta con raffigurazioni rituali e simboliche. La grotta di Lascaux in Francia è stata chiamata «La Sistina della preistoria», le pitture di imponenti animali sulle pareti e sui soffitti costituiscono una sintassi del mito. Solo diecimila anni prima della nostra era iniziano le immagini di divinità e proliferano con l’affermarsi della sedentarizzazione, come testimonia l’abitato di Çatal Hüyük, in Turchia. All’uomo sedentarizzato le immagini sono indispensabili per relazionarsi col destino e col cosmo. Le grandi religioni si esprimono anch’esse tramite simboli, miti e riti, ma a volte passano secoli prima che si sviluppino figurativamente delle immagini sacre. A volte il timore di offendere il divino arriva al divieto delle immagini, ma gli iconoduli tendenzialmente si affermano rispetto agli iconoclasti. L’esigenza di immagini è straripante per l’uomo e le religioni ne sono state la sorgente maggiore; lo sviluppo delle arti in tutte le culture ce lo dimostra. Il potere può asservire le immagini e avvilire il sacro, ma l’istanza di sacro e di senso riemerge per altre vie, come è stato per i monaci che seguitavano a dipingere icone. L’istanza riemerge anche nel secolare moderno, dall’Urlo di Munch ai cieli stellati di van Gogh, alle astrazioni di Kandinskij.