Divas on Screen: Black Women in American Film

این مطالعه روشنگرانه با بررسی شخصیت ستاره پنج زن آمریکایی آفریقایی تبار: دوروتی دندریج، پم گریر، ووپی گلدبرگ، اپرا وینفری و هالی بری، ستاره‌های زنان آفریقایی آمریکایی را در زمینه‌های تاریخی و صنعتی قرار می‌دهد. میا ماسک با تفسیر سلبریتی هر زن به‌عنوان یک برند اقتدار کاریزماتیک، نشان می‌دهد که چگونه این ستاره‌های زن در نهایت شیوه‌های گفتمانی مرسوم را که از طریق آن سیاه‌پوستی و زنانگی در سینمای تجاری، فیلم‌های مستقل، و تلویزیون شبکه‌ای نشان داده شده‌اند، پیچیده‌تر کرده‌اند.

ماسک عملکرد این ستارگان را در فیلم‌های مهم و در عین حال تحلیل نشده بررسی می‌کند. او جایگاه دندریج را به عنوان یک کالای جنسی در فیلم‌هایی مانند تامانگو می‌داند که گفتمان‌های متناقض در مورد نژاد و تمایلات جنسی را در فرهنگ آمریکایی دوران جداسازی آشکار می‌کند. اجراهای اردوگاه فمینیستی گریر در تصاویر استثمار جنسی زنان در قفس و خانه عروسک بزرگ و وسایل نقلیه سوء استفاده بعدی او کافی و فاکسی براون< /i> تنش مشابهی را بین بازنمایی زنان آفریقایی آمریکایی به عنوان کلیشه های عینیت یافته و نمادهای قدرتمند و خودتعریف برجسته می کند. ماسک عادات دگرگون‌کننده گلدبرگ را در Sister Act و The Associate به‌عنوان نماینده روال‌های کمدی سرکش او می‌خواند، در حالی که اجرای روزانه تلویزیونی وینفری به عنوان گورو خودساخته و خودیاری بازتاب هوراسیو الجر است. روایت های موفقیت در نهایت، ماسک موفقیت شهاب‌سنگ بری را با تصدیق راه‌هایی که شغل Dandridge باعث شد بری امکان‌پذیر شد، تحلیل می‌کند.

This insightful study places African American women's stardom in historical and industrial contexts by examining the star personae of five African American women: Dorothy Dandridge, Pam Grier, Whoopi Goldberg, Oprah Winfrey, and Halle Berry. Interpreting each woman's celebrity as predicated on a brand of charismatic authority, Mia Mask shows how these female stars have ultimately complicated the conventional discursive practices through which blackness and womanhood have been represented in commercial cinema, independent film, and network television.

Mask examines the function of these stars in seminal yet underanalyzed films. She considers Dandridge's status as a sexual commodity in films such as Tamango, revealing the contradictory discourses regarding race and sexuality in segregation-era American culture. Grier's feminist-camp performances in sexploitation pictures Women in Cages and The Big Doll House and her subsequent blaxploitation vehicles Coffy and Foxy Brown highlight a similar tension between representing African American women as both objectified stereotypes and powerful, self-defining icons. Mask reads Goldberg's transforming habits in Sister Act and The Associate as representative of her unruly comedic routines, while Winfrey's daily television performance as self-made, self-help guru echoes Horatio Alger narratives of success. Finally, Mask analyzes Berry's meteoric success by acknowledging the ways in which Dandridge's career made Berry's possible.