Ditransitive constructions in Ainu

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Bugaeva Anna.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 19 
زبان: Japanese-English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 106 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 52,000

برلین: Akademie Verlag, Sprachtypologie und Universalienforschung (STUF), 2011 64(3), 237–255 p. این مقاله نشان می دهد که دو نوع تراز متعدی در آینو وجود دارد. یعنی یک ساختار دو شیء پرکاربرد (doc) و سازه غیر مستقیم (ioc) که به ندرت استفاده می شود. دو گذرای آینو که توسط سند رمزگذاری شده‌اند، از لحاظ زبانی غیرمعمول هستند، زیرا همه آنها، از جمله فعل kor-e [دارم-علت] «دادن»، از مشتقات علّی، اطلاق یا اطلاق-علّی مشتق شده‌اند. من استدلال می‌کنم که ioc در آینو فقط با افعالی امکان‌پذیر است که همتای کاربردی (سه استدلالی) ندارند یا با افعال متعدی از یک قاب حالت گذرا کمی توسعه‌یافته شامل منبع / هدف بی‌جان به جای گیرنده مناسب. با مقایسه ویژگی‌های صوری دو گذرا رمزگذاری شده و ویژگی‌های ساختارهای سه استدلالی دیگر، ادعا می‌کنم که آینو مثالی متضاد برای کیتیلا (2006) جهانی 1 ارائه می‌کند، زیرا به‌اصطلاح معمول‌ترین فعل متعدی «ده»، یعنی. فعل مشتق شده kor-e lit. «make/let sb have sth» در آینو، با فعل سه استدلالی کم‌رنگ o «put/place sth (pl) on sth» از یک قاب حرف غیرقابل انتقال، از نظر گذرا رسمی بالاتر است.

Berlin: Akademie Verlag, Sprachtypologie und Universalienforschung (STUF), 2011 64(3), 237–255 p. This paper shows that there are two ditransitive alignment types in Ainu, viz. a frequently-used double-object construction (doc) and infrequently-used indirective object construction (ioc). Ainu ditransitives encoded by the doc are unusual cross-linguistically because all of them, including the verb kor-e [have-caus] ‘give’, are derived by causative, applicative or applicative-causative derivations. I argue that the ioc is possible in Ainu only either with those verbs which have no applicative (three-argument) counterparts or with ditransitive verbs of a slightly extended ditransitive case frame including Source / inanimate Goal instead of Recipient proper. Comparing the formal properties of the docencoded ditransitives and those of other three-argument constructions, I claim that Ainu presents a counterexample to Kittilä’s (2006) Universal 1, since the so-called most typical ditransitive verb ‘give’, viz. the derived verb kor-e lit. ‘make/let sb have sth’ in Ainu, is outranked in formal transitivity by the underived three-argument verb o ‘put/place sth (pl) on sth’ of a non-ditransitive case frame.