Disulfiram and its Metabolite, Diethyldithiocarbamate: Pharmacology and status in the treatment of alcoholism, HIV infections, AIDS and heavy metal toxicity

این کتاب برای کسانی در جامعه زیست پزشکی که علاقه مند به کاربردهای درمانی، فارماکولوژی، بیوشیمی، سم شناسی و فارماکوکینتیک ترکیبات عنوان هستند، طراحی شده است. یافته های اخیر در مورد توانایی دی اتیل دیتیوکاربامات (دیتیوکارب، ایموتیول®) در به تاخیر انداختن پیشرفت عفونت های HN و ایدز، کشف پتانسیل آن به عنوان یک عامل نجات در شیمی درمانی سرطان، و شناسایی رژیم های دی سولفیرام (Antabuse®) که به الکلی ها اجازه می دهد دستیابی به پرهیزهای چند ماهه، نوشتن این کتاب را به تجربه ای هیجان انگیز تبدیل کرده است. در عین حال، این واقعیت که این دو دارو به‌رغم قابل‌تبدیل‌پذیری آسان، از نظر اثرات دارویی تفاوت اساسی دارند، نوشتن را از نظر فکری چالش برانگیز کرده است. دی اتیل دیتیوکاربامات، عاملی که ظاهراً سمی‌تر از آسپرین است، از نظر تعدد و تنوع پیوندهای دارویی مناسب با آن رقابت می‌کند. قابل توجه در میان اینها، چندین برابر اثرات محرک ایمنی قوی است، و اگرچه بیشتر اینها اثراتی بر سلولهای T دارند، مکانیسم عمل دی اتیل دیتیوکاربامات هنوز روشن نیست. این دارو همچنین یک شلاتور قوی فلزات سنگین است و این منجر به تعدادی از کاربردهای بالینی شده است. همانطور که انتظار می رود، چندین آنزیم مهم را مهار می کند. علاوه بر این، یکی از موثرترین عوامل محافظت کننده در برابر پرتو است. همچنین از ارگانیسم ها در برابر انواع عوامل سمی محافظت می کند.

This book is aimed at those in the biomedical community that are interested in the therapeutic applications, pharmacology, biochemistry, toxicology and pharmacokinetics of the title compounds. Recent findings regarding the ability of diethyldithiocarbamate (ditiocarb, Imuthiol®) to delay the progression of HN infections and AIDS, the discovery of its potential as a rescue agent in cancer chemotherapy, and the identification of disulfiram (Antabuse®) regimens that allow alcoholics to achieve abstinence of many months' duration have made writing this book an exciting experience. At the same time the fact that the two drugs differ substantially in their pharmacological effects in spite of their easy interconvertibility has rendered the writing intellec­ tually challenging. Diethyldithiocarbamate, an agent seemingly less toxic than aspirin, rivals it in the multiplicity and diversity of its pharmacological proper­ ties. Notable among these are the manyfold potent immunostimulant effects, and though most of these involve effects on T -cells, the mechanism of diethyldithiocarbamate's action remains far from clear. The drug is also a potent chelator of heavy metals and this has led to a number of clinical applications. As might be expected, it inhibits several important enzymes. Further, it is one of the most effective radioprotective agents; it also protects organisms against a variety of toxic agents.