Distributed Languaging, Affective Dynamics, and the Human Ecology Volume II: Co-articulating Self and World (Routledge Advances in Communication and Linguistic Theory)

زبان نقش اساسی در زندگی انسان دارد. با این حال، اصطلاح «زبان» همانطور که در علوم زبانی قرن بیستم تعریف شده و سنت‌هایی که اینها از آن استفاده کرده‌اند، احتمالاً تفکر ما را در مورد اینکه زبان چیست و چه می‌کند محدود کرده است. دو جلد به هم پیوسته مطالعه تیبو جنبه های بسیار مهمی از تغییر دیدگاه جدید در حال ظهور در زبان - دیدگاه زبان توزیع شده - را بیان می کند که اکنون بیشتر و بیشتر در سطح بین المللی مورد توجه قرار گرفته است. با رد دیدگاه کلاسیک مبنی بر اینکه معماری بنیادی زبان را می توان به عنوان تعدادی از سطوح مرتبط با سازمان زبانی رسمی که به عنوان ورودی ها و خروجی های رمزگذاری شده برای یکدیگر عمل می کنند، بومی سازی کرد، دیدگاه زبان توزیع شده استدلال می کند که رفتار زبانی یک فرهنگ زیستی است. سازماندهی فرآیندی که تجسم یافته، چندوجهی و ادغام شده در مقیاس های چندگانه فضا-زمان است.

تیبو استدلال می‌کند که ما باید به زبان انسانی به‌عنوان شیوه‌ی متمایز انسانی بودن و خود بودن خود در بوم‌شناسی گسترده انسانی و انواع تجربه‌هایی که این امکان را می‌دهد، فکر کنیم. به طور متناقض، این همچنین به معنای تفکر در مورد زبان به روش‌های غیرزبانی است که چنگال فرازبان‌های مرسوم برای تفکر در مورد زبان انسانی را می‌شکند. کتاب تیبو زبان را در تئوری فرآیندی استوار می کند: زبان آموزی و اشکال تجربه ای که به فعلیت می رساند همیشه یک رویداد است، نه چیزی که ما «از آن» استفاده می کنیم. این کتاب با اتخاذ رویکردی بین‌رشته‌ای متمایز، نظریه‌های محاوره‌ای حس‌سازی انسانی را به دیدگاه توزیع‌شده شناخت انسان، به تفکر اخیر درباره زبان توزیع‌شده، به روان‌شناسی بوم‌شناختی، و زبان به‌عنوان پویایی عاطفی بین‌فردی مبتنی بر زندگی‌های ذهنی مرتبط می‌کند. از خود در اتخاذ این رویکرد، کتاب هماهنگی خودها در برخوردهای اجتماعی، اشکال نوظهور خود انعکاسی که این برخوردها را مشخص می‌کند، و پیامدهایی برای چگونگی تفکر و زندگی اجتماعی‌مان انسانی، نه به‌عنوان چیزی که توسط بیش از حد واسطه انجام می‌شود، در نظر می‌گیرد. کدها و سیستم‌های قوسی، اما به‌عنوان برخاسته از ذهنیت‌های درون‌زای خود، زمانی که به دنبال هماهنگی با خودهای دیگر و با موقعیت‌ها، مصنوعات، نهادهای اجتماعی و فناوری‌هایی هستند که بوم‌شناسی گسترده انسانی را پر می‌کنند.

هدف این دو جلد این است که درک ما از زبان انسانی را به تجسم، تجربه و احساس انسان نزدیک‌تر کند و همچنین نشان دهد که چگونه زبان انسان را قادر می‌سازد تا از شرایط محلی فراتر رفته و در نتیجه با سنت فرهنگی گفتگو کند. جلد I بر مقیاس‌های زمانی کوتاه‌تر پویایی بدن در فعالیت‌های زبانی تمرکز دارد. جلد دوم، مقیاس‌های زمانی کوتاه‌تر پویایی بدن را با مقیاس‌های زمانی فرهنگی-تاریخی طولانی‌تر هنجارها و الگوهای زبان‌شناختی و فرهنگی که پویایی‌های بدن با آنها ادغام شده‌اند، ادغام می‌کند.

Language plays a central role in human life. However, the term "language" as defined in the language sciences of the 20th century and the traditions these have drawn on, have arguably limited our thinking about what language is and does. The two inter-linked volumes of Thibault’s study articulate crucially important aspects of an emerging new perspective shift on language―the Distributed Language view―that is now receiving more and more attention internationally. Rejecting the classical view that the fundamental architecture of language can be localised as a number of inter-related levels of formal linguistic organisation that function as the coded inputs and outputs to each other, the distributed language view argues that languaging behaviour is a bio-cultural organiation of process that is embodied, multimodal, and integrated across multiple space-time scales.

Thibault argues that we need to think of human languaging as the distinctively human mode of our becoming and being selves in the extended human ecology and the kinds of experiencing that this makes possible. Paradoxically, this also means thinking about language in non-linguistic ways that break the grip of the conventional meta-languages for thinking about human languaging. Thibault’s book grounds languaging in process theory: languaging and the forms of experience it actualises is always an event, not a thing that we "use". In taking a distinctively interdisciplinary approach, the book relates dialogical theories of human sense-making to the distributed view of human cognition, to recent thinking about distributed language, to ecological psychology, and to languaging as inter-individual affective dynamics grounded in the subjective lives of selves. In taking this approach, the book considers the coordination of selves in social encounters, the emergent forms of self-reflexivity that characterise these encounters, and the implications for how we think of and live our human sociality, not as something that is mediated by over-arching codes and systems, but as emerging from the endogenous subjectivities of selves when they seek to coordinate with other selves and with the situations, artefacts, social institutions, and technologies that populate the extended human ecology.

The two volumes aim to bring our understanding of human languaging closer to human embodiment, experience, and feeling while also showing how languaging enables humans to transcend local circumstances and thus to dialogue with cultural tradition. Volume I focuses on the shorter timescales of bodily dynamics in languaging activity. Volume II integrates the shorter timescales of body dynamics to the longer cultural–historical timescales of the linguistic and cultural norms and patterns to which bodily dynamics are integrated.